Karbaat, die in 2017 overleed, runde vanaf de jaren zeventig een eigen spermakliniek in het Zuiderziekenhuis (Rotterdam) en MC Bijdorp (Barendrecht). Hij hielp stellen met vruchtbaarheidsproblemen en lesbische en alleenstaande vrouwen met een kinderwens door kunstmatige inseminatie met sperma van anonieme donoren.

Dna-onderzoek, dat donorkinderen via de rechter afdwongen, wees twee jaar geleden uit dat Karbaat ook vrouwen met zijn eigen zaad insemineerde. Hij verwekte zeker 68 donorkinderen.

Uit de documentaire blijkt dat Karbaat bij inseminaties en inwendige onderzoeken vaak seksueel getinte opmerkingen maakte over hoe de vrouw er ‘daar beneden’ uit zag. Bij sommigen ging hij verder.

Een anonieme oud-patiënte verklaart hoe Karbaat met zijn broek naar beneden op haar klom, probeerde te penetreren en op haar buik klaarkwam. ,,Toen pakte hij alsnog een spuitje en heeft me geïnsemineerd met zijn sperma.’’

Een andere vrouw vertelt hoe Karbaat haar een ‘lekker stuk’ noemde, langs haar dijen wreef en zei: ,,Ik doe het zeker veel lekkerder dan je man.’’

Karbaat sjoemelde ook met zaad en donorgegevens. Een oud-medewerkster vertelt dat hij de injectiespuiten soms vulde met water in plaats van sperma. ,,Jan had geen geweten en kende geen grenzen. Ik ben nog nooit zo’n slecht mens tegengekomen.’’

De documentaire maakt op indringende wijze duidelijk dat Karbaat meerdere gezichten had. Drie hoofdrolspelers vertellen over hun leven met Karbaat. ‘Ik durfde het mijn man niet te vertellen, ik wilde zó graag een kind.’