De bestaande behandelmaatregel voor jongeren die ernstige misdrijven hebben begaan is plaatsing in een inrichting voor jeugdigen (Pij). Dat is volgens de Raad voor de Rechtspraak een opvoedkundige manier van straffen, omdat de hersenen van de daders nog in ontwikkeling zijn en ze nog wezenlijk kunnen veranderen. 

Iemand die een Pij-maatregel heeft gekregen komt in een behandelgroep in een jeugdgevangenis of behandelkliniek terecht. Daar vindt een persoonlijke behandeling plaats, waarna er op een gegeven moment gekeken wordt naar mogelijkheden om terug te keren naar de maatschappij.

Op dit moment ligt er in Nederland een wetsvoorstel met allerlei aanpassingen aan huidige strafrechtelijke beslissingen klaar. Hierin worden wijzigingen voorgesteld die de huidige Pij in jeugd-tbs zou veranderen. En dat is zorgelijk, zegt kinderrechter Susanne Tempel. ,,Pij moet in het belang zijn van een zo gunstig mogelijke ontwikkeling, terwijl tbs veel meer bedoeld is om de samenleving te behoeden voor gevaar.’’ 

Het wetsvoorstel is volgens de Raad op meerdere punten in strijd met het doel van jeugdstrafrecht: de ontwikkeling van kinderen bijsturen. Zo bevat het wetsvoorstel het plan om de verjaring van straffen volledig af te schaffen, waardoor jongeren na een misstap hun leven lang ingehaald kunnen worden door een straf. Dat vindt Tempel verontrustend. ‘Als Pij verandert in jeugd-tbs drukt dat een stempel op kinderen, alsof ze voor altijd misdadigers zijn. Dat belemmert een gunstige ontwikkeling.’