Het gesprek is al bijna afgelopen, als Rini Wagtmans (72) in de werkkamer van zijn huis naar zijn trofeeënkast wijst. ,,Kijk'', zegt hij, doelend op de urn, waarin na zijn overlijden zijn as wordt gestrooid. ,,Ik heb als wielrenner mooie bokalen mogen vasthouden, maar die urn is straks mijn allermooiste prijs: de prijs van het leven. Als ik ooit sterf, doe ik dat met het gevoel dat ik er altijd voor anderen ben geweest.”