Het begint allemaal met de songfestivaloverwinning van glamrockband Måneskin. De bloedgeile, razend energieke en schijt aan alles-act die ons wakker schudt uit een eindeloos lange coronalethargie. Er zijn heus ook mensen die de maatregelen liever voor eeuwig hadden gezien, inclusief de lege straten, avondklok, knuffelverbod, en eenpersoonsvisite maar daar ben ik er niet een van. Måneskin herinnert me aan het verlangen naar de grenzeloosheid. Ik was bijna vergeten dat het bestond, vrijheid. Maar daar is Damiano David met zijn vakantieliefde-naam, bruine ogen en spottende lach, en alles lijkt weer mogelijk.