'Sterk het vermoeden dat we haar nu vinden'

Willeke Dost was nog geen twee jaar oud, toen allebei haar ouders omkwamen bij een verkeersongeluk. Anneke Mioch, die zich later over de hartsvriendin van haar dochter Geke ontfermde, denkt er vaak aan. Hoe anders was Willekes lot geweest, als haar vader en moeder niet waren gestorven? ,,Dan had ze een normaal leven gehad.’’

Maar Willeke ging na de dood van haar ouders van huis naar huis, tot ze terecht kwam bij een pleegfamilie in Koekange. Daar raakte ze bevriend met Geke. ,,Willeke was een hele lieve meid. Toen ze bij ons thuis kwam, speelde ze altijd met mijn jongste dochter, die toen een jaar was. Dan gingen ze met zijn drieën wandelen.'' Geke en Willeke waren zo hecht, dat ze soms voor een tweeling werden versleten. ,,Onlangs zei iemand nog: met Geke bloeide Willeke op.’’  

Maar er waren niet alleen die vertederende momenten. ,,Willeke huilde vaak, omdat ze niet naar huis wilde. Ze was natuurlijk een puber van 15 en ik wist niet goed wat bij haar thuis speelde. Als ze me vroeg: 'Kan ik niet bij jullie wonen', antwoordde ik: 'Dat kan niet zomaar'.'' Had Mioch toen van de verhalen geweten die later naar voren kwamen, over seksueel misbruik binnen het pleeggezin, dan had ze Willeke nooit terug laten gaan. Zeker niet nadat het meisje zich wanhopig tot haar wendde. ,,Ze zei dat ze zwanger was. Ik kon daar toen niet met haar over praten, we zouden dat later doen. Ik heb Willeke na die dag nooit meer terug gezien.’’

In eerste instantie werd ervan uitgegaan dat het meisje was weggelopen. Maar tot de dag van vandaag is onduidelijk waarheen - Willeke leek in het niets te zijn opgelost. Het onderzoek naar haar verdwijning leefde soms weer op, tot in 2010 Willekes pleegmoeder en pleegbroer werden aangehouden. Rond die tijd werd ook de boerderij en het omliggende terrein uitgekamd. Toch werd niks aangetroffen en werden beschuldigingen aan het adres van het pleeggezin niet hardgemaakt.