Verdriet om plotse dood hoofdconducteur: ‘Voor mij blijft spoor 3 voor altijd een bijzondere plek’

De machinist van intercity 1583 heeft kort voor de tragedie ‘een onderbuikgevoel’ dat er wat mis is in de trein. Hij stopt daarom zo snel mogelijk in Hilversum en gaat kijken. Hij hoort geschreeuw, ziet ‘geduw’. Hij heeft dan ook kort contact met de Hengelose hoofdconducteur die betrokken is bij het opstootje. De machinist knikt nog vragend naar hem, om uit te vinden of alles wel oké is. 

Zoals gisteren gemeld overlijdt de 62-jarige hoofdconducteur op het perron, na de onenigheid met twee Hilversumse zwartrijders van 15 en 16 jaar. Volgens de politie ontstond er ‘enig duw- en trekwerk’ tussen de jongens en enkele conducteurs. „Toen de deuren opengingen, rende één van de jongens weg. De ander raakte in een korte worsteling met één van de conducteurs. Deze conducteur is later onwel geworden en overleden”, aldus de politie. 

De Twentenaar was na het incident op een bankje op het perron gaan zitten om bij te komen, maar zijn situatie verslechtert. Een reanimatie slaagt niet.

Dat er een direct verband is  - zo wordt benadrukt - ‘staat beslist niet vast’. „Maar het is wel noodzakelijk om dat zorgvuldig uit te zoeken”, aldus de politie. De politie zoekt reizigers, die het gebeurde hebben meegemaakt. De machinist, die deels getuige was van de onenigheid, doet ook geen uitspraak over een verband. Hij had na het voorval nog kort contact met de Hengeloër. 

De machinist had de trein al ‘zo snel mogelijk’ op spoor 3 stilgezet, omdat hij aanvoelde dat er wat aan de hand was. „We kennen ’t allemaal wel, het onderbuikgevoel!!!”. Hij schrijft op Facebook zijn emoties en gevoelens van zich af. Daar wil hij het bij laten. Praten met de krant wil hij niet.  

Hij beschrijft hoe hij met de intercity 1583 uit Amsterdam met drie minuten vertraging was vertrokken met ‘het idee dat ik die tijd wel ga inhalen’. Rond Naarden/Bussum ontstaan de problemen. De machinist merkt dat er na een porto-oproep geen reactie komt van een conducteur. „Hierna een groepsoproep via de porto. Wederom geen reactie. Hierna heb ik zelf twee keer een oproep gedaan naar de hoofdconducteur waarop ik geen reactie kreeg. Het bleef stil.” 

Hij aarzelt niet om zijn trein zo snel mogelijk stil te zetten om te kijken wat er gebeurt. „Vanuit m’n cabine was al duidelijk dat er wat aan de hand was, aangezien ik reizigers de trein in zag kijken.” De treinbestuurder gaat kijken. „Een hoop geschreeuw en geduw terwijl men ook de reizigers probeert te kalmeren.”

Op dat moment ziet hij ook zijn hoofdconducteur. „Ik knik naar hem of alles oké is, geen reactie.” Mede daarom vraagt de machinist aan de ‘chef trein’ of hij het sein moet laten herroepen, naar rood. Dat gebeurt, zodat hij  terug kan om zijn collega’s te helpen. Het gaat in hoog tempo fout.

„Ik loop terug en op dat moment stapt de conducteur de trein uit, ik zie aan hem dat het niet helemaal goed gaat met hem. Ik zet hem op het bankje op het perron om even bij te komen” De man heeft het wat benauwd, ziet de machinist. Hij vraagt: „Gaat het? Hij zegt: ‘ja, het gaat goed’. Het zijn de laatste woorden die ik hoor”.

De machinist ziet dat de andere hoofdconducteur de ‘situatie aardig onder controle heeft’. „Dus mijn blik gaat weer terug naar de conducteur op het bankje. Maar in tegenstelling tot dat het goed met hem gaat, zie ik hem wit en grauw worden… Ondanks alle hulp van iedereen - politie, brandweer, ambulance en mezelf - is hij overleden.”

Het NS-personeel is in Hilversum van de trein gehaald en daar opgevangen door de ‘wachtdienst’. De machinist zegt dat hij veel steun ondervindt van de hulp van de NS en de vele berichten van collega’s. „Nu is ’t aan ons om alles te laten bezinken en hulp te aanvaarden die de NS ons aanbiedt.”

De machinist geeft aan dat dit wel tijd nodig zal hebben. Over de Hengeloër zegt hij: „Een fijn, mooi mens en altijd een goede collega. Te jong, te vroeg heengegaan! Voor mij zal spoor 3 in Hilversum altijd een bijzondere plek blijven.”