Mark van Assen
De mooiste en belangrijkste twee dagen in mijn leven gingen ongeveer zo. Het is voor mij al bijna 18 jaar geleden, maar ik weet nog precies waar ik het telefoontje kreeg (tijdens het tanken bij de BP) en wat er volgde.

,,Het begint!” Eerst korte paniek. Dan dokter bellen, vroedvrouw, snel naar huis, onderweg goed uitkijken, thuis de aanstaande moeder opvangen die puffend rond de tafel loopt, van alles klaarleggen, iets met ontsluiting in de gaten houden, washandjes natmaken, de hele nacht wakker blijven, troosten, bemoedigen, om tien over half acht mijn zoon in mijn armen houden, kraamhulp ontvangen, boodschappen doen, naar het gemeentehuis, opa en oma bellen, lesje luier verwisselen, foto’s maken van moeder en kind, beschuit met muisjes, nog een keer oefenen met de luier, zoon even vasthouden, meer boodschappen doen (want de helft vergeten), bezoek ontvangen, telefoon aannemen, kaartjes versturen (‘Wij zijn voortaan met z’n drieën’), koken, beetje slapen, maar vooral luisteren of hij wel goed doorademt, vroeg wakker, luiers gaan al ietsje beter, bezoek, bezoek, bezoek, beschuit met muisjes, boodschappen, koken, beetje slapen, en weer naar het werk, want de twee dagen zijn voorbij en meteen vakantie opnemen is zonde, want ja, de kraamhulp is er toch, dus waarom zou je in de weg blijven lopen, en je kunt je hele leven nog van je zoon genieten.

Chris Klomp
Tien dagen vrij na de bevalling. Hou op zeg. Ik moet er niet aan denken. Blijkbaar leven we in een maatschappij waar het krijgen van een kind een loodzware opgave is. En de ouders de hele dag verliefd starend naast het wiegje moeten staan om het volkomen onhandelbare en onbegrijpelijke grut van minuut tot minuut te begeleiden.

Een verse baby is geen hogere wiskunde. Het poept, drinkt en ligt in zijn wiegje. Tegelijk, als het moet. Voor de goede orde: pasgeboren baby’s slapen gemiddeld 14 tot 18 uur per dag. Een kraamhulp zorgt in de eerste dagen voor ondersteuning. Een vader loopt niet zelden in de weg.

De tegenstelling in de discussie over het vaderschapsverlof is wat mij betreft een oneigenlijke. Doorwerken wil niet zeggen dat je niet betrokken bent bij de zorg. Je kunt prima na werktijd boodschappen doen en koken. Ook voor het opbouwen van een band met je kind ben je niet afhankelijk van een verlof. Het is bepaald niet zo dat een baby zich iets aantrekt van onze werk- en rusttijden.