Mijn dansschool staat te koop. Twintig jaar geleden zwierde ik over de gladde vloer van dansschool Vergonet in Sneek. Nou ja, zwieren. Ik probeerde me te laten leiden door een mannelijke leeftijdsgenoot, die in een walm van Axe-deodorant en angstzweet de pasjes van de quickstep probeerde te onthouden. Op ‘Mexico’ van Les Humphries Singers hoorde je iedereen hardop prevelen: ,,Zij-sluit-zij naar het midden, zij-sluit-zij stap naast’’. De jongens allemaal met hun neus in de oksel van hun danspartner, want hun groeispurt was nog niet ingezet. Dansleraar Rudolf die door zijn microfoon brulde dat je arm geen fietspomp was, wanneer je die te veel heen en weer zwiepte.