Merkel, zegt Murray, heeft besloten dat 'de volgende generatie Duitsers uit Eritrea en Afghanistan moet komen'. ,,De Duitse tragedie: ze sterven nog liever dan dat ze weer als nazi's worden gezien. Wij moeten ons afvragen: zijn wij bereid om samen met hen zelfmoord te plegen? De Britten hebben 'Nee' gezegd: Brexit was vooral een stem tegen Merkel."

Murray is een homoseksuele neoconservatief. Heeft zijn seksualiteit zijn opinies beïnvloed? ,,Het geeft wel te denken als ik hoor dat een meerderheid van de moslims in Groot-Brittannië homoseksualiteit wil verbieden."

Zijn tegenstanders verwijten Murray 'islamofobie' en 'doemdenken'. Hij wuift die kritiek weg. ,,Veel burgers maken zich net als ik grote zorgen. Wij voeren in Europa een dramatisch en ongeëvenaard experiment uit op onszelf. We veranderen onze identiteit en onze toekomst, zonder een idee te hebben hoe dit zal uitpakken."

Hij noemt kwesties als eerwraak, sharia-rechtbanken, de serieverkrachtingen door Pakistaanse bendes in Engeland die om politiek-correcte redenen onder het tapijt werden geschoven en de toenemende agressie tegen homo's en vrouwen als voorbeelden van een oprukkende, intolerante cultuur. Zuchtend: ,,Onze samenlevingen verkeren in zo'n slechte toestand. Neem Manchester: 22 vermoorde jonge mensen van wie we de namen inmiddels al zijn vergeten. Ja, er was een schok en verdriet, maar na 48 uur zong men alweer: 'Don't look back in anger'. De doden waren nog niet eens begraven! Wat is er toch met ons aan de hand?"

Pim Fortuyn begreep wat er gaande is, zegt Murray. ,,Maar jullie politici en media besloten om hem te demoniseren. En de moordenaar is weer op vrije voeten. De prijs die je in dit land betaalt voor een politieke moord is kennelijk buitengewoon gering. Als politieke moed zo veel risico met zich meebrengt, dan zullen nog maar weinigen bereid zijn om die stap te zetten. Kijk hoe Thierry Baudet nu wordt aangepakt. Levensgevaarlijk. Die activisten kennen geen schaamte, of ze hebben geen idee wat ze doen, of het maakt ze niks uit."

Wat leiders als Merkel moeten doen, waarschuwt Murray, is de argumenten van hun critici serieus nemen. ,,Geef antwoord op hun vragen. Maar wat zeggen ze? 'Wen er maar aan'. Nu is het nog zo dat je als politicus alleen een prijs betaalt als je kritiek hebt op immigratie en de islam. Maar ooit, na weer een aanslag, zal het publiek zich tegen Merkel en Rutte en hun collega's keren en zeggen: dit is jullie schuld, waarom hebben jullie ons dit aangedaan? Dan zullen zij politiek én persoonlijk rekenschap moeten afleggen."