Als er niet zo veel protesten waren geweest, zou er in 1939 bij Elspeet op de Veluwe een kamp zijn gebouwd. Vooral het bezwaar van koningin Wilhelmina telt. Het zou te dicht bij Apeldoorn, bij Paleis Het Loo, staan. Daarna valt de keuze op de Drentse heide, bij Westerbork, nog verder weg van iedereen die niet zit te wachten op Joodse vluchtelingen. Zij zoeken na de Kristallnacht op 9 november 1938, als de nazi’s met een pogrom hun gewelddadige gezicht tonen, hun heil buiten Duitsland. 10.000 van hen weten de grens te passeren. Voor hen verrijst er een Centraal Vluchtelingenkamp, betaald door de Joodse gemeenschap.