Woedende nabestaanden tegen tramschutter Gökmen Tanis: ‘Had een kogel voor jezelf bewaard’

Gökmen Tanis (38) wordt door het Openbaar Ministerie verdacht van viervoudige moord en bedreiging met een terroristisch oogmerk. Hij schoot op 18 maart vorig jaar vier mensen dood in een tram in Utrecht. Twee jonge vrouwen raakten zwaargewond. 

Eén van de dodelijke slachtoffers was Roos (19). Haar moeder was vanochtend de eerste van de nabestaanden die het woord voerde. ,,Er gaan zoveel emoties door mij heen. Ik zou willen schreeuwen van woede. Om het verlies van Roos’’, snikte de vrouw die Tanis een narcist noemt. ,,Hij pakte die ochtend een wapen. Doelbewust. Hij schiet mijn kind dood. Zo wreed en onmenselijk.’’ Ze ging verder: ,,Mijn kind. Mijn meisje van me afgepakt. Ik heb haar moeten wegdragen. Dat is ondraaglijk.’’ Volgens Roos’ moeder is er één ding dat Tanis niet kapot heeft kunnen maken: ,,Dat is mijn liefde voor Roos. Ze is bij me. Voor altijd.’’

Melanie (nu 22) en Eline (nu 21) raakten die 18 maart zwaargewond bij het schietincident. Melanie vertelde hoe ze gewond uit de tram weet te ontsnappen en bij een onbekende in de auto stapt. ,,Ik slaap niet alleen, heb nachtmerries, mijn vertrouwen in de mens is weg. Ik loop niet zomaar meer over straat. Ik blijf achter m’n rug kijken. Ik voel me nergens meer veilig. Zelfs thuis niet meer, in m’n eigen bed.’’ Ook reizen met het openbaar vervoer durft ze niet meer. Ze vindt alleen een levenslange straf voor Tanis gepast, ,,een geen dag minder’’. 

Eline vertelde in de rechtszaal hoe ze sprintend net op tijd voor de tram was, instapte en later in een hel terechtkwam. Ze leunde tegen een raam toen een man plots Allah Akbar schreeuwde en begon met schieten. ,,Ik geloofde gewoon niet wat ik zag.’’ Toen Eline uit de tram kon springen, verzwikte ze haar enkel en viel. ,,Ik wist dat ik de lul zou zijn. Probeerde nog weg te kruipen, maar ik wist wat er zou gebeuren. Toen kreeg ik een harde klap. Ik kreeg geen lucht.’’

Terwijl ze op de grond lag kneep Eline in haar vingers. ,,Ik kon alleen maar denken aan m’n moeder en zusje. Ik kon ze niet achterlaten.’’ Eline werd uiteindelijk zes keer geopereerd en lag negen dagen in coma. Ze heeft een incomplete dwarslaesie en moest opnieuw leren lopen. ,,De Eline van 17 maart is niet dezelfde als de Eline die nu voor u staat. Gökmen, je hebt me niet verslagen, en dat zal je ook niet lukken.’’

Tijdens het verhaal van Eline reageerde Gökmen Tanis: ,,Jammer, jammer’’. Daarop reageerde het publiek in de zaal weer. De rechter besloot de scheldende verdachte daarop weer uit de zaal te verwijderen, net als gisteren. Was het toen kortstondig, vandaag moest Tanis de rest van de zitting vanuit een apart kamertje via een videoverbinding volgen. Zijn gedrag leidde tot hartverscheurend gehuil en oplopende emoties bij het publiek. ,,Het is voor iedereen balanceren op een slap koord’’’, aldus de rechtbankvoorzitter, waarna de zitting verder ging met nog een aantal emotionele getuigenverklaringen. 

Gökmen Tanis toonde vandaag dus eenzelfde soort gedrag als gisteren toen de eerste dag van het proces plaatsvond. De verdachte stak toen meerdere keren zijn middelvinger op naar de rechter, maakte kusgebaren naar de officieren van justitie en bespuugde zijn advocaat, André Seebregts. Het leidde tot veel verbijstering bij nabestaanden, slachtoffers en andere aanwezigen.