Zelden rechtszaak na verkrachting

Deze nieuwssite vroeg bij politie, justitie en rechtbanken cijfers op over zedenmisdrijven in de afgelopen drie jaar. Daaruit blijkt dat in 2019 (tot oktober) slechts 37 procent van de onderzochte verkrachtingsmeldingen bij de politie ook tot een aangifte leidde. Dat is iets minder dan in de jaren daarvoor.

Volgens de politie kan dat zijn omdat een verhaal niet klopt, een strafbaar feit ontbreekt of moeilijk aantoonbaar is, of omdat een slachtoffer afziet van aangifte.

Van de aangiften die in diezelfde periode vorig jaar wel naar het Openbaar Ministerie gingen, is 58 procent geseponeerd. ,,In zedenzaken is bewijs regelmatig lastig’’, verklaart een woordvoerster.

De rechtbanken behandelden vorig jaar (tot oktober) 172 verkrachtingszaken. In 102 zaken werd een verdachte veroordeeld voor verkrachting. Sinds 2017 heeft een rechter nooit de maximum celstraf van 12 jaar opgelegd. De hoogste straf was 6 jaar, de laagste 21 dagen. Gemiddeld moest een verkrachter een jaar en 5 maanden de cel in.

Bij de strafmaat weegt een rechter alle omstandigheden. ,,Daarbij wordt in het bijzonder gelet op de ernst van de verkrachting en de gevolgen voor het slachtoffer’’, zegt een woordvoerder van de Raad voor de Rechtspraak. ,,In welke mate is geweld toegepast of op een andere manier dwang uitgeoefend.’’

Naar schatting 70 procent van de zedenincidenten wordt niet eens gemeld bij de politie. Daarnaast stranden veel zaken tijdens het onderzoek. Slachtoffers klagen dat ze niet gehoord of geloofd worden. De afgelopen jaren waren er meerdere zedenzaken, waarin de politie faalde. De Inspectie Justitie en Veiligheid onderzoekt hoe de politie omgaat met zedenaangiften.

,,De afgelopen jaren hebben we soms fouten gemaakt of verkeerde prioriteiten gesteld’’, erkent Yet van Mastrigt, zedenexpert bij de Nationale Politie. ,,Het is belangrijk dat we daarvan leren.’’