Zullen we vrolijke (tweede) inentingsverhalen verzamelen?

Het is een historische week. Op mijn werk neemt de oude baas afscheid. De nieuwe heeft zich voorgesteld. Voor het eerst dat ons bedrijf een vrouw als baas heeft. Het is inderdaad bijzonder dat het nog steeds bijzonder is. We leven in een land waar vrouwen en mannen al heel lang gelijk lijken te zijn, maar de meeste bazen zijn nog man. Het is misschien niet aan mij om te verzuchten dat het tijd wordt voor een einde aan de mannetjescultuur (ik ben er in zekere zin een exponent van) maar ik juich het van harte toe.

Gisteren was ook een historische dag omdat ik, eindelijk, mijn tweede vaccinatie kreeg. Twaalf weken geleden behoorde ik tot de vroege groepen die ingeënt konden worden. Hoera. Na een paar weken kwamen we erachter dat de AstraZeneca, die in onze arm gespoten werd, misschien niet de beste keus was. Maar ik heb er tot nog toe geen last van gehad. De kwaliteit van het leven na mijn eerste vaccinatie is stukken beter dan ervoor. De grote angst om besmet en heftig ziek te worden, is naar de achtergrond verdwenen, ik sta losser in het leven. Precies dat wat je wilt van een vaccinatie.

Het zat me in het begin dwars dat anderen die later en met andere vaccins werden ingeënt, het slimmer hadden gedaan. Vooral toen zij ook nog eens sneller dan ik hun tweede vaccinatie kregen. Het was alsof ik tijdens een lange hordenloop, waar ik lekker snel van start was gegaan, links en rechts werd ingehaald. Maar ik probeerde te leven zoals sportcoaches dat aan hun discipelen voorhouden: blijf je eigen race lopen, in je eigen tempo. Al zeg ik het zelf: da’s redelijk gelukt. Me niet kapot geërgerd aan de anderen, rustig blijven lopen.

Het eind lijkt in zicht. De laatste horde was dus gisteren, met mijn tweede vaccinatie. Het was in een vloek en een zucht gebeurd, in een wijkcentrum in de buurt. Ik hoorde van mijn schoonouders hoe in hun dorp de vaccinaties een soort generationele dorpsbijeenkomsten zijn. Mijn vrouw kent iemand die chocolade had meegenomen voor de prikkers, toen ze erachter kwam dat het vrijwilligers waren. Dus ik dacht: zullen we vrolijke (tweede) inentingsverhalen verzamelen? Of u nou vaccinzetter of gevaccineerde was, hebt u een opbeurende, vrolijk makende of verheffende gebeurtenis meegemaakt? Vertel het me. In maximaal 40 woorden svp.

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl

Bekijk hier onze video’s met tips voor als je thuiszit: