,,Ik ben nog zo jong, dat overkomt mij niet’’, het zijn de woorden van de dan 30-jarige Mariska. Ze is een van de 100 vrouwen die jaarlijks nodeloos overlijden aan baarmoederhalskanker, doordat ze niet of te laat deelnemen aan het uitstrijkje.

Nathalie, haar jongste zus, herinnert zich nog precies wanneer het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker ter sprake kwam. De oproep voor een uitstrijkje komt binnen exact op de dertigste verjaardag van Mariska. Omdat baarmoederhalskanker zich heel langzaam ontwikkelt – dit duurt meestal minimaal vijftien jaar – worden vrouwen vanaf hun dertigste elke vijf jaar opgeroepen. De zussen dringen erop aan dat Mariska een uitstrijkje laat maken. Maar zij zegt dan: 'Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd.'

Een paar jaar later is alles anders. In een interview met Stichting Olijf, voor vrouwen met gynaecologische kanker, zegt Mariska: ,,Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik de oproep voor het maken van een uitstrijkje negeerde toen ik dertig werd. Zo vaak vraag ik me af: als ik wél was gegaan, was ik dan niet ziek geworden?’’ Met het uitstrijkje dat je bij de huisarts laat maken voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker kan een voorstadium van kanker worden ontdekt. Als een vrouw onrustige cellen heeft, worden die weggehaald en kan worden voorkomen dat er kanker uit ontstaat.