De aandoening is sinds 2001 bekend onder de naam misofonie. ,,Bij ons is eten nog nooit gezellig geweest", zegt moeder Ilona. Vanaf zijn 2de jaar is haar zoon Harrie een slechte eter. ,,Hij keek altijd heel raar als we iets aten en kwam er nooit bij zitten. Uiteindelijk gingen we eten bij de tv. Dat ging vanaf zijn 5de jaar ook niet meer. Waarom bestaat eten? Waarom moet er altijd gegeten worden, riep hij dan", zegt Ilona.

De familie ontdekte gaandeweg dat Harrie zich stoorde aan het smakken. Van zichzelf is hij een heel gezellige jongen. Maar als hij dat geluid hoort, hoe zacht ook, dan wordt hij boos, soms woedend en begint hij te schelden. Hij kan er niets aan doen. ,,Ik weet dat ik zo niet moet reageren", zegt de 10-jarige.

Inmiddels ergert hij zich aan steeds meer geluiden. Harrie: ,,Ik heb de triggers smakken, slikken, met een pen klikken, ademen en de neus ophalen. Maar vooral de eetgeluiden zijn heftig."

Het heeft ertoe geleid dat hij eigenlijk nooit meer samen met zijn ouders en zusjes Jenny (9) en Sanne (11) aan tafel zit. In een aan de huiskamer grenzend vertrek, met de schuifdeuren dicht, eet Harrie zijn bord leeg.

De misofonie trekt een stevige wissel op het gezinsleven. De zusjes vinden het vooral moeilijk. Sanne: ,,Ik probeer heel langzaam te eten zodat je er bijna niets van hoort." En als Jenny een slok frisdrank doorslikt, kan het zomaar zijn dat haar broer woedend wordt. Een tussendoortje wordt vaak stiekem gegeten. Ilona: ,,Eten wordt doorgaans geassocieerd met gezelligheid, maar is bij ons juist het tegenovergestelde. Het leidt steeds tot ruzie. Elke keer doen we weer een poging samen te eten, dat geef je toch nooit op. Maar eten is een heel groot ding geworden."

Om haar zoon te laten wennen aan eten op school, fungeerde moeder Ilona een jaar lang als overblijfmoeder. Zus Sanne bracht tijdens het eten een koptelefoon naar haar broer. Maar het hulpmiddel blijkt niet te werken. ,,Als ik iemand zie eten, weet ik wat voor geluiden dat zijn. In mijn hoofd hoor ik het dan", legt Harrie uit. Ook het geluid dat zijn lievelingshond, boerenfox Bert, maakt als hij eet of zijn pootjes likt, kan Harrie niet waarderen. Maar als-ie op tv SpongeBob ziet schransen, doet hem dat niets. ,,Dat komt omdat dat niet echt is."