Man verliest handen en benen door hondenspeeksel, wetenschappers vinden genetische oorzaak

De hond, die Greg Manteufel en zijn vrouw Dawn uit de Amerikaanse staat Wisconsin al hebben sinds ze een puppy was, is altijd bij het stel in de buurt. ,,We houden van haar als een dochter’” aldus de 49-jarige Manteufel, die voordat hij in het ziekenhuis terechtkwam nooit ziek was. 

De man verloor vorig jaar zijn onderbenen en een deel van beide armen. Ook viel de huid van zijn neus en zijn bovenlip af. Hij had bloedvergiftiging, waardoor zijn bloeddruk daalde en zijn organen begonnen te falen. Oorzaak bleek de bacterie Capnocytophaga canimorsus, die voorkomt in het speeksel van veel honden. Voor de meeste mensen is de bacterie ongevaarlijk. De afgelopen tien jaar zijn er echter zeker vijf mensen doodziek geworden na contact met de bacterie. Drie van hen overleefden de infectie na meerdere amputaties. Twee mensen overleden.

Onderzoekers aan Harvard Medical School hebben nu ontdekt dat de oorzaak waarschijnlijk genetisch is. Volgens de wetenschappers hebben alle mensen die ziek werden na contact met de bacterie één ding gemeen: een gen dat verband houdt met hun immuunsysteem werkt net even anders dan bij de meest andere mensen.  Dat maakt hen kwetsbaar bij contact met Capnocytophaga canimorsus.  Verder onderzoek moet uitwijzen welke andere risicofactoren bijdragen aan de heftige reactie op de bacterie die bij Manteufel optrad.  

Met de man uit de staat Wisconsin gaat het na meer dan twintig operaties inmiddels een stuk beter. Hij heeft protheses voor zijn handen en benen waar hij mee oefent. Na twee weken was hij het rehabilitatiecentrum al uit, terwijl de meeste patiënten daar drie tot vier weken verblijven. Hij oefent met het doen van de afwas en het openen van deuren. Plastische chirurgie zal binnenkort zijn neus moeten herstellen. Voor zijn infectie was hij huisschilder en hij hoopt op een gegeven moment weer aan het werk te gaan.

Manteufel doet ondertussen mee aan het wetenschappelijke onderzoek naar de ziekte, in de hoop dat toekomstige slachtoffers sneller kunnen worden geholpen. Over een paar maanden hoort hij of hij de gen-variatie heeft. Zo ja, dan kan verdere ziekte niet worden uitgesloten. Maar Ellie, die mogelijk de bacterie bij zich draagt, blijft gewoon bij hem en zijn vrouw wonen, vertelt hij. ,,Ze is dol op kinderen. Puppy's. Andere honden.”  Ze heeft hem al gelikt en per ongeluk gekrabd. Hij voelt zich prima. ,,We hebben haar niet eens laten testen. We zouden haar nooit opgeven”, aldus Manteufel. ,,We houden gewoon zielsveel van haar.”