Huis ter Heide op haar mooist

Huis ter Heide ligt tussen twee plaatsen in: de Moer aan de ene kant, Loon op Zand aan de andere. De Efteling is niet ver weg, net als het natuurgebied Loonse en Drunense Duinen. Huis ter Heide is wat minder bekend bij het ‘grote publiek’. ‘Een verborgen parel’, zo beschrijft Saskia het. “We zijn dan ook heel dankbaar dat we mensen hier de mogelijkheid kunnen bieden een laatste rustplek te kiezen in de natuur.”

Hero en Fieke wonen in Eindhoven. Ze kennen natuurbegraafplaats Schoorsveld al, van wandelingen die ze daar maken en natuurbegravingen die ze er bijwoonden. “Het is een heel andere plek dan deze”, vertelt Hero. “Maar het gevoel is hetzelfde. De mensen die hier werken zijn betrokken en lief. Je voelt je direct welkom en je ervaart de rust en ruimte.”

Natuurbegraafplaats Huis ter Heide is nog maar net open als Hero en Fieke er komen wandelen. Het voormalig jachthuis onderging een grondige verbouwing en is nu het informatiecentrum. Stap je over de drempel, dan is het alsof je bij vrienden thuis komt. Een lange tafel met uitnodigende stoelen, een lekkere bank, een knusse keuken met glanzende tegeltjes aan de muur. De geur van koffie en verse bloemen. Hier begint het informatieve gesprek tussen Saskia, Hero en Fieke.

Saskia vertelt over natuurbegraven. Over hoe je hier een plek uitzoekt voor altijd. Dat je eeuwige grafrust hebt en kunt kiezen voor het begraven van een lichaam, urn of as. En over hoe je je afscheid helemaal zelf mag vormgeven.

Als de koffie op is, gaan de drie de zon in. Zodra ze buiten stappen, klinken de geluiden van de vele vogels. “Hoor je ze?”, zegt Fieke. “Dat is toch prachtig hè. Als je hier aankomt, word je al verwelkomd door de vogels.”

Eerste stop tijdens de wandeling is de ceremonieruimte. Aan de achterkant grote schuifdeuren met ramen, zodat je de ruimte heel gemakkelijk kunt verbinden met buiten. Binnen staan zachte banken en tafels van hout. Een ruimte waar je je direct lekker in voelt, en die -al is het binnen-, aanvoelt als natuur. Grenzend aan de kapschuur ligt een open veld. “Dit wordt een bloemen- en kruidenveld”, vertelt Saskia. Met plukbloemen die mensen op de plekken van hun dierbare mogen leggen. Het wordt een prachtige plek om over uit te kijken.”

“En je afscheid mag je dus helemaal zelf invullen?”, vraagt Fieke. “Mag je bijvoorbeeld de ceremonie ook buiten doen? “Zeker, er is hier heel veel mogelijk”, legt Saskia uit. “Bij ons gelden geen vaste protocollen. Zo heb je alle ruimte om het afscheid zo vorm te geven zoals jij wilt. In de ceremonieruimte, of buiten onder de tarp (een schaduwdoek), verderop in het gebied.” De drie wandelen verder. De kleine goudgele steentjes die op de kronkelende paden liggen, knisperen onder hun voeten. De zon op de bladeren van de bomen maakt dansende schaduwen op het pad. Fieke geniet. “Hoe groot het hier is hè, en zo weids ook. Zo mooi.”