Dansers LeineRoebana stoken boel lekker op in Chassé Theater

Noem het perfecte timing. Alle cultuursnoepers halen opgelucht adem nu de podia na een half jaar stilte de deuren weer openen. De nieuwste dansvoorstelling van LeineRoebana speelt vol esprit in op deze uitgelaten, broeierige stemming. The Greenhouse Dances is een hartverwarmende ode aan live dans en muziek. Bij LeineRoebana spat de transpiratie en inspiratie weer eens van de toneelvloer. 

Het huisgezelschap van Chassé Theater Breda excelleert met een caleidoscopische rollercoaster vol snel wisselende emoties en speelse invallen. Experimenteren zit in het DNA van dit dansgezelschap, maar ze doen het met zoveel plezier dat je er ongemerkt in meegaat. Het enthousiaste publiek in Theater De Vest Alkmaar kreeg er afgelopen zaterdag geen genoeg van.

Muziek en dans gaan een ongedwongen symbiose aan bij LeineRoebana. Dansers en musici tanken continu energie uit elkaars creatieve inzet. Baanbrekende choreografen als Merce Cunningham en Trisha Brown speelden al virtuoos met de synergie tussen musici, kunstenaars en dansers. Het duo Andrea Leine en Harijono Roebana zet deze traditie op bijzondere wijze voort. 

Musici kunnen ineens dansen, en dansers mogen musiceren. Ditmaal wordt het dansgezelschap vergezeld door de Italiaanse componist/pianist Lorenzo Pagliei en slagwerker Antonio Gutiérrez Rubio. Een gouden greep.

De twee musici gaan helemaal op in de voelbare energiegolven van de dansers. Componist Pagliei heeft een pakkend, terugkerend pianothema gecomponeerd dat veel weg heeft van een offerdans à la Stravinsky’s Sacre. Als twee duvelstoejagers hitsen Pagliei en Rubio de dansers op tijdens hun aardse verleidingsritueel. Pagliei gooit letterlijk zijn heupen los als hij de dansers dirigeert in een wonderlijke klankenballet. 

Dansers staan gegroepeerd rond een microfoon en ritselen met stukken plastic en papier. De versterkte klanken dwarrelen en dansen door de ruimte. Slagwerker Rubio doopt zijn vingers in een waterbak. De klotsende klanken vermengen zich met stemmen en schurende elektronische ritmes.

Komisch is Rubio’s theatrale snaredrumsolo, waarmee hij al roffelend de dansers in zijn slipstream meelokt. Tijdens een explosieve slagwerkpassage laten Rubio en de dansers alle teugels vieren. Opzwepend slagwerk en ritmisch gezang van de dansers stoken de boel lekker op.

De dansers beheersen als nooit tevoren de dansvloer. Met hun herhaalde, felle armbewegingen lijken ze gekortwiekte wezens die naar een volle vlucht verlangen. Gevangen in hun eigen biotoop, laten de dansers zich als opgefokte marionetten meeslepen van sfeer naar sfeer. Een enorme fysieke prestatie en meer dan eens is danser Uri Eugenio de gedroomde aanjager. Tijdens een zeldzaam moment van verstilling brengt danseres Luana van Eekeren een lied van hoop. ‘Willow, weep for me’, zingt ze zachtjes, als een eerbetoon aan de breekbare mens.

Zo abstract als de danstaal van LeineRoebana lijkt, zo energiek en humaan is de uitwerking. Het is dans van een stille verhalende kracht. De persoonlijkheid van de musici en de dansers is onontkoombaar en loodst de kijker door fantasierijke, telkens uitnodigende landschappen.

‘The Greenhouse Dances’ is nog te zien: Chassé Breda (do 24 juni) en Theaters Tilburg (za 26 juni).