Letterlijk en figuurlijk met pijn in het hart, verlaat 'papa Theo’ Tiuri

Het zal even wennen zijn, zegt Frentrop. Zaterdag stopt hij als directeur van Tiuri. Sinds hij bijna 17 jaar geleden in Breda begon met die theaterwerkplaats voor mensen met een beperking, is hij er dag in, dag uit mee bezig.

Het was begin maart. Nauwelijks bekomen van de operatie, rolde Nederland de coronacrisis in. Frentrop, ‘papa Theo',  kwam thuis te zitten. 

Intussen draaide Tiuri in Breda en Roosendaal door. Had niet alleen de taak om de organisatie financieel op de rit te houden, maar stond ook voor de uitdaging om in coronatijd digitaal op afstand de circa zestig spelers te blijven begeleiden. En dat: ,,Ging erg goed", zegt Frentrop. 

Frentrop kan keer op keer hetzelfde praatje houden. Blijft enthousiast over wat hem vanuit de antroposofische zorg, er ooit toe zette om met Tiuri te beginnen. ,,Theater maakt los wat mensen met een beperking zo goed verstopt weten te houden. Slaat een brug tussen toeschouwer en speler. Met hun spel tonen de spelers hun saamhorigheid, hun menselijkheid.” Maar wat zij neerzetten is ook:  ,,Professioneel theater.”

Om dat verder uit te bouwen, is expertise nodig die anders is dan die van Frentrop. Bovendien: ,,Is het goed als jongeren aan het roer komen. Mensen die de taal van de generatie spreken die instroomt bij Tiuri.” Dat zijn artistiek leider Bas Roijen en zakelijk leider Jelmer Lesterhuis. Zij nemen het stokje van Frentrop over.

Komt bij, zegt Frentrop: ,,Dat ik merk dat mijn hart en lijf minder kunnen dan ik zou willen. Het is goed om terug te treden.” Helemaal weg? ,,Nee", lacht hij. ,,Dat lukt niet. Officieel hoor ik er na zaterdag niet meer bij, maar ik zal altijd klaar staan om Tiuri bij te staan als het nodig is.” De theaterwerkplaats en zijn spelers is hem te lief.