Zonnige zaterdag biedt in Breda onwerkelijk stil stadshart

Op een verhoging voor café Sam Sam zitten op klapstoeltjes - ver uit elkaar-  een stuk of drie studenten. Een kop koffie in de hand. Voor het loket van het Barista Café doorbreekt een klein rijtje wachtenden, steeds met een flink gat ertussen, de leegte van de Markt. 

Geen rinkelende glazen, geen rennende bediening, geen geroezemoes, gelach, geroep. In plaats daarvan klinkt  op de Markt stuiterend een bal die wordt overgeschoten.

Het caronavirus heeft de stad leeggeblazen. De Havermarkt, de Haven, de Markt, de Halsstraat, Veemarktstraat, Brugstraten. Waar op een gewone zaterdag duizenden mensen slenteren, schiet nu slechts  een enkele wandelaar, fietser of skater voorbij. 

In de Ginnekenstraat, waar iets meer leven is, speelt tegen beter weten in een Spaanse straatmuzikant. Hij wijst op de gitaarhoes die hij uitnodigend voor zich heeft uitgespreid. ,,Ik haal nauwelijks wat op.” Eén euro ligt er, naast een eenzaam muntje van vijftig cent. Dat is het. 

Terwijl hij doorspeelt, schiet een eind verderop in Breda een hardloper stadspark Valkenberg in. Enkele bankjes zijn er bezet. In het gras liggen eenlingen. Een paar ouders houden, opnieuw op afstand van elkaar, de kinderen in de gaten in het speeltuintje. 

Aan een boom hangt een koord met vlaggetjes.  Er wappert een kaartje aan.  ,,De wind waait liefde door de stad ", staat er op, en : ,,Je  bent niet alleen..” Toch voelt het voor sommigen wel een beetje zo. Deze onwerkelijke zonnige zaterdag in hartje Breda.