Ze voelt het als haar plicht om in Liberia te blijven. Anneke de Kok-Quoi uit Papendrecht zet hoe dan ook haar strijd tegen ebola voort. 'Natuurlijk ben je bang, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om de mensen aan hun lot over te laten,' vertelt Anneke vanuit de hoofdstad Monrovia.

Met haar man en een klein team deelt ze in buitenwijken gratis emmers uit. 'De eerste prioriteit is handen wassen. Daar kun je al zo veel mee voorkomen. We delen emmers met deksels en een kraantje uit waar we kunnen. De mensen vullen ze zelf met water en een paar druppels chloor. Dat werkt desinfecterend.'

'Schijntje'
Tot nu toe verstrekten Anneke en haar Liberiaanse man Mambu Quoi er ruim 1600. Ze zijn stuk voor stuk met de hand voorzien van een kraantje. 'We zijn begonnen bij onze buren, de mensen in de wijk. Zij kennen ons, er heerst geen wantrouwen zoals dat wellicht wel het geval is bij grotere hulporganisaties.' Toch is dit nog maar een schijntje in vergelijking met het werk wat er nog moet gebeuren. 'We vrezen dat het ergste nog moet komen.'

Ze doelt op een eiland, vlakbij haar eigen woning, waar zo'n 30.000 mensen leven. 'Ze wonen dicht op elkaar, hebben weinig voorzieningen en de toegangswegen zijn slecht. Voor die plek alleen al hebben we zeker 2500 emmers nodig.' Heel wat bewoners van Monrovia zijn te arm om een emmer te kopen. 'Ze hebben een straatwaarde van 25 dollar. Wij kunnen ze daarentegen inkopen voor nog geen 6 euro. Met donaties uit Nederland hebben we heel dit project kunnen bekostigen,' aldus Anneke.

Ze verliet Nederland meer dan 10 jaar geleden. Met haar man runt ze de organisatie Manneka. Ze plaatsen waterputten en zorgen voor onderhoud van de watervoorzieningen in het door burgeroorlog verwoeste land. Op de facebookpagina van Manneka doen ze verslag en vragen ze om donaties.

Grenzen gesloten
Dat de grenzen van Liberia onlangs zijn gesloten in de strijd tegen ebola, maakt het werk er niet makkelijker op. 'Het is frustrerend als je hoort dat vluchten worden tegengehouden, waar een nieuwe lading kraantjes in zat. Maar je gaat door, er is ook ander werk te doen. De mensen voorlichten over ebola bijvoorbeeld. We proberen de wijken aan het handen wassen te krijgen.'

Inmiddels heeft het virus zich verspreid tot op 1 kilometer afstand van de woning van Anneke en Mambu. 'Maar ik peins er niet over om weg te gaan en mijn man al helemaal niet. We blijven, tenzij de Nederlandse ambassade zegt dat we moeten vertrekken. Liberia is één van de armste landen ter wereld, ze redden het niet zonder hulp.'