Toen bouwvakkers in South Carolina in 1983 het geraamte van de vogel ontdekten, hadden ze een graafmachine nodig om het op te graven. Als het echt ging om een nieuwe vogelsoort, dan kwamen onderzoekers voor een grote vraag te staan: kon zo'n grote vogel, met een spanwijdte van 6 meter tot 7,5 meter wel vliegen?

Dan Ksepka, paleontoloog en wetenschapscurator in het Bruce Museum in Greenwich, tekende de vermoedelijke vliegmethode van de vogel uit.

De vorige recordhouder was de Argentavis magnificens. De vogel leefde 'slechts' zes miljoen jaar geleden, kwam uit Argentinië en woog waarschijnlijk een stuk meer dan de 'nieuwe' vogel. Ook dat kon Ksepka vaststellen.

Er zijn grotere vliegende wezens geweest dan de Pelagornis sandersi, sommige hadden zelfs een spanwijdte van 10,5 meter. Maar dat waren vliegende reptielen, geen dinosaurussen - waar vogels van afstammen.

'Het lijkt in geen enkel opzicht op een moderne vogel, waar je vanaf een strand met verrekijkers naar kunt kijken.' Het is ook niet mogelijk om alles te weten over het oude dier, gebaseerd op een geraamte. Een ding staat wel vast: 'Dit verlegt de grens van onze kennis over vogelgrootte. Ik ben er zeker van dat dit de grootste vleugelwijdte is die we ooit gezien hebben bij een vogel die kan vliegen.'