Een meisje van een jaar of vijf in een roze truitje komt hun auto tegemoetlopen. Ze is net aangekomen in het Syrische kamp Al Hol. Tineke Ceelen maakt vlug een foto met haar telefoon. Als ze inzoomt, schrikt ze van de blik in haar ogen: bang, leeg, ontredderd. Die nacht kan Ceelen, inmiddels gewend aan de meest schrijnende situaties in vluchtelingenkampen, nauwelijks slapen. De blik van het meisje laat haar niet los.