De Vlaamse archeoloog Jan Trachet kwam min of meer toevallig op de harige gravers als archeologisch wapen. ,,We doen hier in Vlaanderen onderzoek naar een verdwenen havenstadje uit de Middeleeuwen. We konden niet in de grond graven, omdat dat de bodem zou verstoren'', vertelt Trachet. ,,Daarom werkten we vooral met scanners en drones, die structuren in de grond kunnen opsporen. Maar onverwacht hebben molshopen ons daarbij goed geholpen."

De voorpoten van een mol, met zijn lange vingers en platte nagels, zijn ideaal om enorme gangenstelsels mee te graven. Molshopen ontstaan uit de aarde die vrijkomt bij het bij het graven. Deze grond is niet meer nodig voor het verstevigen van de wanden en wordt door het beestje naar buiten geduwd.

Op de archeologische site lagen zo'n 5.000 molshopen, waarvan de Gentse archeologen besloten om er 700 te onderzoeken. Gewoon door de aarde te zeven. Tot de verbazing van de onderzoekers vonden ze er van alles in dat iets vertelde over de grond en wat eronder ligt.

,,We vonden keramiek en natuursteen, wat ons iets vertelde over de materialen die men vroeger gebruikte. Dat kunnen we nu weer verder onderzoeken.'' Ook als een molshoop niets waardevols bevat, is dat goed om te weten. Dan ligt er dus niets interessants onder waar naar gegraven moet worden.

Toch zullen mollen er niet voor zorgen dat archeologen binnenkort zonder werk komen te zitten, want volledig archeologisch onderzoek kunnen ze niet vervangen, benadrukt Trachet.