Wat zeker niet helpt, is dat de internationale geldschieters, die Griekenland al sinds 2010 op de been houden, niet op één lijn zitten. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF), een van die geldschieters, bestempelt de Griekse staatsschuld in een uitgelekt rapport als 'onhoudbaar en explosief'. Die zou oplopen tot 275 procent van het bruto binnenlands product in 2060.

Als vuistregel geldt dat een land een schuld van meer dan 180 procent nooit meer zal kunnen terugbetalen. Het IMF wil dan ook dat de eurolanden Griekenland een deel van de schuld kwijtschelden. Dan is het land minder kwijt aan aflossingen, en kan het investeren in de economie; daar profiteren uiteindelijk ook andere landen van.

Zonder kwijtschelding dreigt het IMF zijn handen van het laatste steunprogramma af te trekken. Maar de eurolanden peinzen er niet over zomaar schulden weg te strepen. Economisch mag het verstandig zijn, het is aan kiezers van bijvoorbeeld Nederland, Duitsland en Frankrijk niet uit te leggen dat hun belastinggeld onder de Griekse zon verdampt. En laten die landen nou net allemaal binnenkort naar de stembus gaan, te beginnen met Nederland in maart.

Financieel kan Griekenland het nog wel even uitzingen. Pas in juli moet Athene weer een lening aflossen. Maar de informele deadline ligt op 20 februari. Dan komen de ministers van Financiën van de eurolanden bij elkaar onder leiding van Jeroen Dijsselbloem. Vlak daarna begint de verkiezingskoorts in de EU. En die eindigt pas in september als de Duitsers hun parlement kiezen. Zolang dat niet achter de rug is, lijkt de kans op compromissen klein.