,,Bijna kreeg je me zover. Een zeventiende slachtoffer van de luchthaven. Maar het is je niet gelukt en het zal je ook niet lukken." Dat schreef Shanti De Corte eind oktober op haar facebookpagina. Exact een jaar, zeven maanden en een dag nadat ze de aanslag van 22 maart 2016 had overleefd. Een jaar plus zes weken psychiatrie ook. Want nee, de gruwel van die dag is nog niet uitgewist. Het gaat 'oké' nu, zegt Shanti. Vuurwerk is nog steeds de hel. Openbaar vervoer neemt ze niet. En een sirene doet haar soms nog in alle staten om hulp schreeuwen.

Toch kan ze ermee omgaan. En ze gaat haar verhaal vertellen aan iedereen die het wil horen. Op 27 en 30 april staat ze in Antwerpen op de planken om te vertellen over haar emotionele rollercoaster. ,,En om duidelijk te maken hoe traumatische gebeurtenissen het leven van jongeren compleet overhoop kunnen gooien."

Terug naar de ochtend van 22 maart 2016. Shanti zou met haar klas, 98 andere zesdejaars en leerkrachten van het Sint-Ritacollege in Kontich op reis gaan naar Rome. De groep stond te trappelen van ongeduld aan de balies 4 en 5 toen de eerste knal te horen was. Er was vast iets op de grond gevallen, dachten de tieners nog. ,,Maar toen was er die tweede, veel luidere knal - een vuurflits", vertelt Shanti. ,,Plots kwam het plafond naar beneden en nam mijn lichaam het van me over. Daar voel ik me nog steeds schuldig over. Dat ik toen ben weggelopen van mijn klasgenootjes. Tot op de dag van vandaag werk ik daaraan."