De jonge Turkse vrouw kwam naar Wenen om Industrieel Design en Ruimtelijke Ordening te studeren, schrijft Heute.at. De studente haalde uitstekende cijfers, zat vol levenslust en ging in haar vrije tijd graag naar het theater. Nu gaat ze niet meer naar de universiteit, ziet ze haar vrienden zelden en doet ze 's nachts nauwelijks een oog dicht.

Het komt door de avond van 22 april. De vrouw ging naar het toilet op het Weense treinstation Praterstern, toen drie jongens (16, 17 en 18 jaar) haar achtervolgden. Met een fles whisky achter de kiezen hadden ze staan wachten op een potentieel slachtoffer. Ze sloegen haar hoofd meermaals tegen de toiletpot, hielden hun handen voor haar mond en neus en knepen haar keel dicht. Om beurten verkrachtten ze haar.

De studente hield aan de aanval talloze blauwe blekken en wondjes over. Maar vooral de geestelijke schade is ondraaglijk, benadrukte haar advocate in de rechtszaal. Om de Afghaanse verdachten Hossein G., Mohammed S. en Massaim S. niet onder ogen te hoeven komen, had het slachtoffer een brief geschreven. De rechter liet de verklaring vertalen in het Farsi, de officiële taal in Afghanistan, zodat de verdachten geen woord hoefden te missen.

Woede, walging en haat
,,Ik heb de seconden geteld tot het voorbij was'', schreef de vrouw. ,,Ik dacht dat ik daar zou sterven. Sindsdien is mijn eigen lichaam me vreemd. Ik vraag me vaak af: zijn dat mijn haren? Drie maanden lang kon ik niet in de spiegel kijken. Ik voel me een stuk afval. Ik herinner me de blik van de mannen zo goed. Ik heb niemand iets aangedaan, waarom word ik zo gestraft? Mijn levenslust is weg. Er zit zoveel walging, woede en haat in me. En ik kan niemand meer vertrouwen.''

In haar omgeving kan de vrouw op weinig begrip rekenen. ,,Turkse vrienden kwamen met beschuldigingen: wat deed ik zo laat nog op straat? In mijn thuisland is het thema taboe. Tot op de dag van vandaag heb ik mijn ouders niet verteld wat er precies is gebeurd. Mijn moeder zegt dat ze door mij vroegtijdig in de overgang is gekomen. Er zijn momenten dat ik niet meer voel dat ik leef.''

Gevoelloos
De verdachten hoorden haar verklaring stoïcijns aan. Ze bekenden hun daad, maar noemden hun dronkenschap als excuus. De jongste verdachte (16), die toegaf dat het allemaal zijn idee was, beweerde dat hij met de verkrachting zelf niet mee had gedaan. Hij had naar eigen zeggen alleen de toiletdeur met een muntje opengemaakt, de vrouw vastgehouden en haar keel dichtgeknepen. Maar dna-sporen bewezen eerder al dat ook hij haar had verkracht.

De verdachten hangen gevangenisstraffen van maximaal 7,5 jaar boven het hoofd. De uitspraak laat nog minimaal anderhalve maand op zich wachten, omdat er nog onderzoek wordt gedaan naar de gesteldheid van het slachtoffer. Zo kan bijvoorbeeld worden vastgesteld of en hoeveel schadevergoeding ze zou moeten krijgen.