,,Ik ben een packrat, ik bewaar alles", zegt de inmiddels overleden Betty in een opgenomen interview, waaruit de BBC citeert. Maar het duurt tot elf jaar na de oorlog voor ze ontdekt van wie zij en haar zus eigenlijk penvriendinnen zijn geweest. 

Betty zit in 1956 in de auto als ze op de radio hoort dat op Broadway een toneelstuk wordt opgevoerd dat gebaseerd is op het dagboek van Anne Frank. Tot die tijd heeft ze niet meer aan de brieven gedacht. ,,Ik zei: oh, dat is mijn Anne Frank."

Met haar moeder koopt ze een aantal exemplaren van het dagboek. ,,We hebben de hele avond gelezen en gehuild omdat we van niets wisten."

(Tekst loopt door onder de foto)

Het bijzondere verhaal begint in januari 1940, als de leerlingen van de school in Danville, Iowa, een lijst krijgen met leerlingen van de zesde Montessori School in Amsterdam. Hun lerares wil hen door een briefwisseling met het buitenland meer over de wereld leren. Op de lijst prijkt ook de naam van Anne Frank. De 10-jarige Juanita Wagner kiest haar: de meisjes zijn even oud. In hun brieven wisselen ze details over zichzelf uit, schrijft de BBC. 

Juanita schrijft vooral over het leven op de boerderij. In Anne’s antwoord, gedateerd op 29 april 1940, vertelt ze over school en het leven met haar zus, ouders en grootmoeder. Ze zegt wanneer ze jarig is, en vraagt Juanita om een foto van zichzelf op te sturen, zodat ze kan zien hoe ze er uit ziet.  Ze stuurt ook een ansichtkaart van Amsterdam.

In de envelop zit nog een brief: van Anne's oudere zus Margot. Die verschilt in toon en thematiek. Margot schrijft over de oorlog in Europa en vertelt dat ze niet naar haar nichtje in Zwitserland kan.