Bittere pil PSV: Eindhovenaren lopen zich stuk op Portugese muur en grijpen naast Champions League

door Maarten Wijffels

Wat als Luuk de Jong nog bij PSV had gespeeld? Of een andere spits met lengte en kopkracht om als breekijzer te fungeren in het laatste halfuur of het slotkwartier? We zullen het nooit weten. Maar zo’n targetman had de nummer twee van de eredivisie nog een éxtra wapen gegeven in een jacht die nu uitmondde in een enorme teleurstelling.

PSV verdiende de winst ook zonder zo’n breekijzer. Er waren genoeg kansen. Maar de bal wilde er niet in. En dus gaat Ajax morgen als enige Nederlandse club in de koker voor de loting. PSV resteert de Europa League.

De return tegen Benfica werd wel een heerlijke wedstrijd. Boeiend en meeslepend tot de laatste snik. Het begon al direct na de aftrap. Wat straal je op zo’n avond uit? Je zag daarin de contrasten binnen het elftal van PSV, ook ingegeven door het onderlinge verschil in kwaliteit. Eran Zahavi, ervaren speler toch. Maar gehaast, slordig, niet balvast genoeg voorin. Ibrahim Sangaré startte ook onwennig met een hachelijke situatie in de eerste minuten voor zijn eigen doel, al herpakte hij zich snel. Maar starten zoals Cody Gakpo, wow, dát is Champions League-niveau.

Het kind van de club wilde steeds de bal. En zette zodra het kon meteen de turbo aan voor een dribbel op de kortste weg naar voren. Ongrijpbaar. Dat was het woord. Ook bondscoach Louis van Gaal zal het vol interesse hebben bekeken.

Een actie van Gakpo leidde al vroeg tot een gele kaart voor Lucas Verissimo, gevolgd door een tweede, waardoor één van de drie centrale verdedigers van Benfica al na een halfuur kon gaan douchen.

Met 11 tegen 10 lag er een unieke kans voor PSV. 12 tegen 10 zelfs bij momenten, want aan de support van het publiek lag het zéker niet. Maar PSV speelde zelf in feite ook met z’n tienen. Benfica liet Philipp Mwene steeds vrij in de opbouw en de rechtsback van PSV is dan geen Santiago Arias en ook geen Denzel Dumfries die veel kan met de boulevard aan ruimte op de flank. Steeds trok Mwene naar binnen of hij haalde door terug te kappen de snelheid uit een kansrijke aanval.

PSV had de bal, speelde constant op de Portugese helft, stond bij rust op zeven doelpogingen, maar alleen schoten van Philipp Max en Noni Madueke en een tweede actie van Madueke leidden toen al tot écht doelgevaar.

De uitgangspositie was op voorhand ook niet gemakkelijk. Nu uitdoelpunten niet langer dubbel tellen, is 2-1 verliezen in een heenwedstrijd toch een nederlaag met minder perspectief dan voorheen. Eén goal van PSV, vroeg of laat, zou Benfica nog niet hoeven dwingen tot een verandering van tactiek. Al wat de ploeg van de geslepen trainer Jorge Jesus deed was het veld klein maken. Zo klein en compact als PSV het in de eredivisie nooit tegenkomt.

Toch had de voorsprong na rust op het bord moeten komen. Precies op het uur had Zahavi dé kans. Na weer een actie van Gakpo hoefde de Israëliër de bal maar in het doel te lopen. Maar in plaats van een zacht tikje raakte hij de voorzet zo hard dat de bal omhoog ging tegen de lat.

Zo bleef het 0-0 en met het wegtikken van de tijd was de vraag hoe de muur nog te slopen. Welke wapens had Roger Schmidt nog op de bank? Na 69 minuten bracht de Duitser drie wissels in één keer met Bruma, Vertessen en Obispo, de laatste omdat Boscagli achterin met geel op zak rondliep. Maar het wapen waar PSV écht nood aan had, dat was dus niet voorhanden. Benfica, met gaandeweg oud-Ajacied Jan Vertonghen als ervaren invaller rekte tijd, irriteerde en overleefde. Voor PSV resteert de kater van de gemiste kans.