‘Mijn Arsenal-hart doet pijn, maar de magie van de club verdwijnt nooit’

Door Daniël Dwarswaard

Laatst nog zat Glenn Helder in een podcast met Arsenal-legende Lee Dixon, jarenlang rechtsback bij de club uit het noordoosten van Londen. En oja, als de coronatijd het toelaat willen ze binnenkort een keer gaan drummen. Naast voetbal die andere passie van het tweetal. Helder werd dit voetbalseizoen een paar keer uitgenodigd om een wedstrijd van zijn oude club te bezoeken in het Emirates Stadium. Hij wil wel hoor, maar op zaterdag had hij, toen er nog gewoon werd gevoetbald in Nederland, verplichtingen bij Fox Sports waar hij voor de muzikale omlijsting van het voetbalprogramma verzorgt. Deze week kreeg Helder nog een mailtje van Arsenal met de vraag of hij een felicitatie wil inspreken voor clubman Ken Friar.

,,Met prachtige spelers. Thierry Henry, Dennis Bergkamp, Robert Pires, Marc Overmars, later nog Robin van Persie. Als symbolen voor een tijdperk’’, zegt Helder. ,,Het was de tijd dat de club afscheid nam van de bijnaam ‘Boring Arsenal’. Want saai was het zeker niet meer. Integendeel. Wenger bracht een totáál andere professionaliteit in de club. Eerder deed iedereen maar wat voor de warming-up op de training. Bij Wenger lagen we een halfuur op zo’n matje voordat we een bal aanraakten. Hij was ook één van de eersten die bezig was met voeding. Dat klinkt nu allemaal heel logisch, maar dat was toen vooruitstrevend. Hij nam een Fransman mee die aan acupunctuur deed. In het begin was men sceptisch, maar al snel had hij veel mensen overtuigd.’’

Noem de naam van Arsenal in Nederland en de gedachten gaan ontegenzeggelijk naar díe tijd. Naar het seizoen 2003-2004 toen ‘The Invincibles’ ongeslagen kampioen werden. Het contrast met de huidige staat van Arsenal is groot. Kleurloos tiende. De FA Cup werd in 2014, 2015 en 2017 nog gewonnen. Hoeveel historie er ook kleeft aan die beker, écht belangrijk vinden de topclubs het toernooi niet meer. De laatste titel van Arsenal? Die van 2004 dus, nog vóór de verhuizing twee jaar later van het magische Highbury naar het moderne Emirates Stadium.

Toch heeft Arsenal ook een vermogende eigenaar, de Amerikaan miljardair Stan Kroenke. Recent sprong hij bij om Arsenal financieel door de coronapijn heen te helpen. En het is ook niet zo dat Arsenal helemaal geen miljoenen lapt voor spelers. Meest sprekende recente voorbeeld: vleugelaanvaller Nicolas Pépé die vorige zomer voor 80 (!) miljoen van Lille werd gekocht. De duurste transfer daarvoor was die van Pierre-Emerick Aubameyang, die voor een slordige 64 miljoen overkwam van Borussia Dortmund.

Toch zijn supporters niet blij met hun ‘passieve eigenaar’. Afgelopen week vloog er een vliegtuigje boven het stadion met de boodschap dat hij beter zijn spullen kan pakken. Want in vergelijking met de concurrentie is het toch allemaal net niet. Nou, net niet. Helemaal niet, klinkt het onder de supporters die de rol in de marge zat zijn.