Terugblik: het trauma van de 7-1 bestaat niet in Brazilië
FotoserieHet was zonder enige discussie dé uitslag van het WK voetbal 2014. Historisch, legendarisch, de ultieme vernedering. Op dinsdag 8 juli, vandaag zes jaar geleden, verloor gastland Brazilië met 7-1 van Duitsland, de latere wereldkampioen. AD-verslaggever Joost de Jong, woonachtig in Rio, was erbij. Toen en nu. Hij bracht het nationale trauma nog één keer in kaart. Tenminste, voor zover dat bestaat.
Delen per e-mail
Bij elke Duitse goal vliegen steeds meer puta que pariu’s me om de oren. De Braziliaanse variant op Johan Cruijffs hijo de puta, hoerenzoon, zeg maar. Om me heen zie ik volwassen mannen met tranen in hun ogen. Grote, sterke kerels, met lijkbleke gezichten. Woedende vuisten richting het veld. Treetjes bier en frisdrank vliegen door de lucht. Hier en daar gaat een Braziliaanse vlag in vlammen op. Huilende moeders troosten hun al even hard huilende kinderen.
Maar wat valt er te troosten als er na 29 minuten 5-0 op het scorebord staat in een halve finale van het WK? Wat zeg je dan tegen een kleuter van zes in zijn kanariegele shirtje met het nummer tien en de naam van Neymar op zijn rug?
Goed, die 1-0 van Thomas Müller in de elfde minuut, dat kon nog. Maar daarna. Pats. Boem. Flits. Wie tussen de 23ste en 29ste minuut even bier gaat halen, mist een historische strafexpeditie. De Brazilianen staan stijf van de stress en maken fout op fout. Nog vier keer vakkundig afgestraft door de Duitse ploeg, die prachtig voetbal speelt, dat dan weer wel.
In de rust is de stilte in stadion Mineirão oorverdovend. Het WK-lijflied van de bijna 60.000 fans, het prachtige Sou brasileiro, com muito orgulho (ik ben Braziliaan, met veel trots) is verstomd. Er is nu ook weinig om trots op te zijn inderdaad. Op de perstribune heerst ongeloof, ook sommige Braziliaanse collega’s vechten tegen de tranen.
Buitenlandse verslaggevers verlaten het stadion omdat ze vermoeden dat het boze Braziliaanse volk op straat op rellen uit zal gaan. Ik blijf en zit de marteling samen met mijn semi-landgenoten lijdzaam uit. Bovendien moet ik voor de krant nog op tijd een zinnig verhaal schrijven over het drama dat zich voor mijn ogen heeft voltrokken. ‘Liefst ook nog in een iets breder perspectief,’ zo vraagt de redactie in Rotterdam.
Na rust wordt het van 5-0 nog 7-1 maar het is niet meer van belang. De meeste toeschouwers hebben het stadion dan trouwens al verlaten, zwijgend en berustend in hun lot. In het centrum van Belo Horizonte zijn ze zich gaan bezatten. Of gewoon naar huis, naar bed.
Ook ik hang knock-out tegen de touwen. Ruim een half jaar eerder landde ik hier in Brazilië, mijn hebben en houden samengeperst in twee koffers en een tas. Mijn droom achterna om te wonen en werken in dit schitterende land. Eind december trouwde ik met de prachtige Braziliaanse Viviane. Aan het strand van Porto Seguro nota bene, waar de Duitsers tijdens het WK hun kamp hebben opgeslagen.
Als ik de ochtend na de vernedering vanuit Belo Horizonte terugkeer in Rio de Janeiro, is de stad die het hele WK lang één grote deinende massa was, al druk bezig de kater weg te spoelen. Of de schande uit te wissen, beter gezegd. Ons buurtje in Copacabana wordt rap ontdaan van alle groen-gele versieringen, in de etalages doen winkelmedewerkers hetzelfde. Wanneer ik thuiskom, snauwt mijn kersverse echtgenote dat ze ‘het er niet over wil hebben’. Even geen grappen.
Brazilianen zijn een bescheiden volk. Behalve in het voetbal dan, eigenlijk het enige waarmee Brazilië zich onderscheidt. Vijf wereldtitels hebben de mensen een aan arrogantie grenzend gevoel van onoverwinnelijkheid gegeven. Trots ook, op het land en op dat gele shirt. Van klein tot groot. Het shirt van de vijfvoudig wereldkampioen wordt in het land dagelijks gedragen.
Dat zelfbewustzijn is door het drama in Belo Horizonte ineens verdwenen. Trots heeft plaatsgemaakt voor schaamte. En schaamte stopt de Braziliaan het liefst ver weg. O passado é o passado, hoje é hoje, is een Braziliaanse levenswijsheid die ik hier al lang geleden leerde. Het verleden is geweest, we leven vandaag, betekent het. Gebruikt om over van alles en nog wat heen te stappen, variërend van grote en kleine relationele ruzies tot de diepste levensvragen.
Het verleden bestaat zogezegd niet meer en zo wil eigenlijk geen Braziliaan ‘het nog hebben’ over die dramatische 7-1 in juli. Thuis niet, op straat niet, in de kroeg niet. Als ik het wel eens probeer bij de oude krantenverkoper Isaías, als ik ‘s ochtends om de hoek mijn vaste stapeltje ochtendbladen bij hem kom kopen, begint hij snel over zijn grote liefde Botafogo. Ook niet echt een leuk gespreksonderwerp trouwens, want de club degradeerde onlangs naar de tweede divisie. Maar alles beter dan het WK. ,,Dat is al zo lang geleden, jongen.’'
Mijn favelavrienden in Bar Estilo, met wie ik vaak naar wedstrijden van Flamengo kijk op tv, zijn al even kort van stof. ,,De Seleção? Man, hou op, één grote mislukking.’'
Ook bij de Braziliaanse voetbalbond geen zoektocht naar de diepere oorzaken van de afstraffing, geen brede discussie over de staat van het Braziliaanse voetbal. Ja, het contract van bondscoach Felipe Scolari is niet verlengd. Die werkt inmiddels alweer ‘gewoon’ bij Grêmio. Toen hij vlak daarna voor een competitiewedstrijd terugkeerde in het Mineirão wenste hij het desastreuze WK evenmin diep te analyseren. ,,Ik sta nog steeds achter alle keuzes. We hebben geen fouten gemaakt, maar verloren van een betere tegenstander,’' was het enige dat hij er nog aan wijdde. Een gevalletje kortsluiting, noemde hij het. Een apagão, waarmee in Brazilië de regelmatige stroomuitvallen worden aangeduid.
Amper twee weken na het WK presenteerde de 82-jarige (!) bondsvoorzitter Marin trots Dunga als nieuwe baas van de Seleção. Geen fris gezicht met moderne, internationale ideeën. Geen terugblik ook, maar hup, voorwaarts! ,,Ik ben er zeker van dat hij de juiste man is om in 2018 weer succesvol te zijn,’' zo hing de president Dunga maar meteen een strop om zijn nek.
Ook de wereldkampioen van 1994 is geen man van grote vergezichten. ,,Toen Neymar in de kwartfinale geblesseerd raakte, leek het wel alsof hij was overleden. Het ging alleen maar over hem en niet over de spelers die het verder moesten gaan doen,’' is nog een van zijn meest zinnige teksten over het WK-debacle. Vervolgens verbood hij baseballpetjes en religieuze of politieke uitspraken van zijn spelers, maakte Neymar aanvoerder en begon met waarvoor hij is aangenomen: spelers selecteren, wedstrijden spelen en winnen, sinds zijn aantreden al zes keer achtereen. Over de apagão geen woord.
Flamengo, Fluminense, Corinthians, São Paulo, daarover hebben de Braziliaanse voetbalfans het weer. En over de nieuwe competitie die in februari begint. De naam Belo Horizonte valt alleen omdat landskampioen Cruzeiro er vandaan komt. Het nationale trauma is diep weggestopt. Ook bij ons thuis. Verboden gebied. Tot Rusland 2018.
Dit artikel verscheen eerder op 30 december 2014 in AD Sportwereld.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Duurzame opties voor in je kledingkast: kies de juiste stof, laat kleding vermaken en ruil in
De voorjaarscollectie prijkt weer in de (online) etalages. Waar begin je als je geen wegwerpkleding wilt kopen en op zoek bent naar duurzamere alternatieven? We zetten enkele tips op een rij. -
Koken & eten
Op zoek naar jouw favoriete paaseitje? Met dit overzicht grijp je meteen de lekkerste
Pasen is in de supermarkt allang begonnen. Dat betekent: veel chocoladepaaseitjes eten. Ze zitten allemaal verpakt in vrolijke, kleurrijke papiertjes, maar achter welke kleur zit jouw lievelingssmaak verborgen? -
PREMIUM
‘Chinees’ Inter koerst af op glorie én totale ondergang
Sportief beleeft Internazionale zonnige tijden, met het eerste kampioenschap in elf jaar tijd in zicht. Maar achter de schermen stapelen problemen en schulden zich op, zeker nu de genereuze Chinese eigenaar in zwaar weer verkeert. -
Samenvatting
Koeman na comeback: ‘Als je zulke wedstrijden wint, word je gezien als goede trainer’
Trainer Ronald Koeman is trots op het bereiken van de Spaanse bekerfinale met FC Barcelona. Zijn ploeg werkte in de return tegen Sevilla de 2-0-nederlaag uit de eerste wedstrijd weg en besliste het tweeluik in de verlenging. ,,We hebben hier iets buitengewoons gepresteerd”, zei Koeman. -
Alleen deze twee clubs versleten ooit méér trainers in een seizoen dan Schalke
Schalke 04 presenteerde gisteren alweer trainer nummer vijf van het seizoen. De onervaren Duitser Dimitrios Grammozis moet de hekkensluiter van de Bundesliga behoeden voor degradatie. Slechts twee ploegen stelden in het verleden in een seizoen meer trainers aan dan de club uit Gelsenkirchen.
-
PREMIUM
Waarom vriendschappen verwateren na één jaar corona: ‘Wat te veel inspanning kost, overleeft niet’
Een jaar corona drukt op onze sociale relaties. Contact houden met vrienden voelt lastiger dan ooit, want na een jaar teren op videocalls, appjes en wandelafspraken, slaat de vermoeidheid en verslagenheid toe. Twee psychologen lichten toe waar die sociale vermoeidheid vandaan komt en of we daar na corona nog vanaf komen. ,,We concentreren onze energie nu op de vriendschappen die ons het meeste opleveren.” -
Messi-achtige cijfers: hoe Memphis zich op de lijstjes van alle topclubs heeft gespeeld
Met een fraaie assist was Memphis Depay gisteravond opnieuw van onschatbare waarde bij Olympique Lyon, dat door een 1-0 zege op Stade Rennes in de race bleef om de landstitel. Niemand in Frankrijk kan sinds zijn komst tippen aan Le Monsieur Plus, een bijnaam die hij dit seizoen vergaarde dankzij Lionel Messi-achtige cijfers. -
PREMIUMVideo
We hebben onze ziel al verkocht aan Qatar
Subtiel won Qatar de laatste jaren aan invloed. Wereldwijd werd er een web van sponsoring gesponnen. Het WK in 2022 nu nog boycotten? Dat is al lang een achterhaalde discussie, als je kijkt hoe diep Qatar zich al geworteld heeft in het topvoetbal.