Kunstenaar Rob Scholte: 'Jaren tachtig was veel fun'

Die zit gewoon buiten, in gezelschap van zijn onafscheidelijke sigaret. Aan de opening van zijn The Best of-tentoonstelling ging een uitvoerig podiumgesprek in het Dordrechts Museum vooraf, waarin teruggeblikt werd op de jaren tachtig.

'Fun en plezier'
'Ik vond het wel een heel serieuze expositie, dat 'Stop Making Sense'. Ik herinner me de jaren tachtig toch heel anders, vertelt hij aan het AD. Hoe dan? 'Nou, vooral veel fun en plezier, een hoop lachen!'

Aan die vrolijke tijd kwam een abrupt einde door de bijna fatale, nooit opgehelderde moordpoging in 1994 in Amsterdam, op hem en zijn toenmalige vrouw Mickey Hoogendijk. Zonder knieën en onderbenen, vanuit de rolstoel, is hij daarna verder gegaan met zijn artistieke carrière.

Naar eigen zeggen doet hij nog zo'n tien exposities per jaar, waaronder dus deze 'Best of Rob Scholte' expositie in Dordrecht. Hij opereert tegenwoordig vanuit Den Helder, waar hij zijn eigen Rob Scholte-museum heeft. 'Ik laat daar werk uit mijn eigen verzameling zien, en ik heb daar mijn eigen atelier. Het museum en mijn atelier zijn samen zo'n 2000 m2 groot,' vertelt hij trots.

Halina Reijn
In Dordrecht zijn veel bekende zeefdrukken van hem te zien, naast recenter werk, zoals de levensgrote sigarettendoosjes op aluminium, voorzien van wervende teksten als Roken is een filosofie en Roken verhoogt de concentratie.

Tussen de serie 'Glossy', portretten van vrouwen, hangt ook nog een portret van actrice Halina Reijn, 'maar ik weet niet meer precies welk portret dat nou is.'

Wantrouwen
Scholte heeft de reputatie een lastige kunstenaar te zijn, met een gezond wantrouwen tegenover de pers: 'Alle informatie die we voorgeschoteld krijgen in de moderne maatschappij is gefilterd. Het wordt ons steeds moeilijker gemaakt om aan echte informatie te komen.'

Scholte graait in zijn binnenzak en steekt een verse sigaret op. Hij kijkt me doordringend aan en zegt: 'Een goede journalist is een dode journalist', maar dan breekt snel een ironische glimlach door.

Den Helder
Ondertussen heeft zich buiten een kleine rij mensen gevormd die graag Scholte even de hand willen drukken. Zichtbaar genietend van alle aandacht heeft het enfant terrible van de Nederlandse kunst een vriendelijk woord voor iedere handenschudder. Maar hij moet toch echt weer even naar binnen. Waar hij snel het gezelschap zoekt van zijn nieuwe liefde Lijsje. En dan weer terug naar Den Helder. 'Ja, Den Helder bevalt me goed, een prima plek. Niks mis mee toch?'

Lees hier het volledige interview dat het AD afgelopen week hield met Scholte.