De creatieve wereldreis van Delftse mediagraaf Frank Auperlé

Ooit reed hij op een longboard en met wapperende manen naar Praag. Hij houdt ervan om zichzelf in zijn fotografisch werk met enige regelmaat centraal te stellen. Onbeschaamd en ingetogen tegelijk. Maar hij schoot ook (samen met fotograaf Pieter Lemmens) bijna vierhonderd artistieke multimediaportretten voor een interactief smoelenboek van de TU Delft. Daarnaast filmt en regisseert Frank beelddocumenten over artistiek menselijke toepassingen van wetenschappelijke noviteiten. Met als voorlopig hoogtepunt een afbeelding van zijn hand op de cover van de New York Times. Hij meldt het zonder een flintertje arrogantie. Frank Auperlé is een bijzondere. Altijd al geweest. ,,Op school vonden ze mij een irritant bijdehand ventje omdat ik dingen anders zag dan anderen. Ik zat in een klas met vijf meisjes en we moesten bidden en luisteren naar het verhaal van een gast die tegen een brandende struik praatte. Dat was Mozes en die struik was God die hem de weg wees. Ik heb het ook geprobeerd, maar er gebeurde niks. Het was op Goeree Overflakkee en daar zijn ze nogal gelovig. Ik was dat niet en ook nog een beetje recalcitrant, en daar kreeg ik veel kritiek op. Vind ik prima. Laat ze maar praten. Zalig zijn de onwetenden. Toch?”