De hele buurt is welkom in de huiskamer van Lisa: ‘Andere wijkbewoners betrekken bij ons leven’

Lisa Leistra kwam door en voor de liefde naar Nederland. Een jaar geleden besloot ze met haar gezin in een woongroep te gaan wonen. Opa’s en oma’s wonen ver weg, dus over een sociaal vangnet beschikte ze niet. Via de kerk ontmoette Lisa met haar gezin de andere drie stellen, waarmee de zoektocht naar een gemeenschappelijke thuisbasis begon.

,,We wilden juist in Buitenhof wonen, omdat de diversiteit van culturen en leeftijd ons erg aansprak. We willen niet alleen met elkaar delen in de woongroep, maar juist ook andere wijkbewoners betrekken bij ons leven.”

De vier woningen hebben ieder hun eigen entree. De gemeenschappelijke woonkamer van de woongroep bevindt zich op de begane grond en Lisa en haar gezin wonen op de eerste en tweede verdieping. Trots, en Zweeds, als ze is (‘het is in Zweden heel normaal om je huis te laten zien als je voor het eerst bij iemand op bezoek komt’) laat ze het hele huis zien. De gemeenschappelijke woonkamer heeft een lange eettafel waar regelmatig gegeten wordt met families of alleenstaanden uit de buurt. Als Lisa niet thuis is, stellen andere woongroepleden hun huis open. 

,,Begrijp me goed”, zegt Lisa, ,,we zijn geen hulpverleners of een sociale instantie. Ook is het niet onze missie om de alleenstaanden in de buurt te redden. Wat we willen is in verbinding staan met de ander en er zijn voor mensen die door wat voor reden dan ook daar behoefte aan hebben.”

De huizen hebben een grote tuin die ze gezamenlijk benutten. Geen schuttingen of groene hagen, maar een grote tuin waar de kinderen kunnen spelen én waar gezamenlijk wordt gedineerd. Er wordt echter niet alleen gegeten in de woonkamer of tuin. 

Lisa: ,,We organiseren ook film- en voetbalavonden. De organisatie van het zomerfestijn in de wijk vergadert ook vaak in de huiskamer. Een prettige bijkomstigheid is dat er op deze manier een positieve sociale controle is en ik met heel veel mensen kan praten over dagelijkse beslommeringen. Dat kan gaan over de opvoeding van de kinderen tot een praktische vraag over de was. Vroeger woonden de kinderen niet ver bij hun ouders vandaan en stonden buren ook dichterbij. De wereld is veranderd. Kinderen gaan studeren en komen meestal niet meer terug naar hun geboorteplaats. Tel daar nog bij op dat veel buurthuizen zijn verdwenen. Er is daardoor een groot gapend sociaal gat ontstaan. Dat gaan wij niet met deze groep opvullen, maar we willen graag op een manier leven waarbij we open staan voor mensen om ons heen.”

Lisa en haar buurvrouw houden op 12 februari een kledingruil in de huiskamer. Ze nodigen iedereen uit om kleding mee te brengen: ,,Alles wat je niet meer draagt, maar wat nog wel mooi genoeg is voor een tweede ronde.” 

Belangstellenden die willen zien hoe de woongroep er uit ziet, zijn dan welkom. ,,Onze deur staat open voor nieuwe ontmoetingen!”