Frans groeide op in hartje Delft, waar zijn vader aan de Westvest een groot pakhuis had. De zoon van een groothandelaar in groenten en fruit had rachitis, ook wel de Engelse ziekte genoemd, waardoor hij moest leren lopen met krukken en met beugels.

Toch was hij geen zorgenkindje. Frans was sterk, had een goed stel hersens en was rap van de tong waardoor hij zich ondanks z’n handicap op straat goed kon handhaven. Z’n moeder bracht hem in de oorlog achterop de fiets naar een Leidse chirurg, dokter Van Nes, die hem opereerde in het vertrouwen dat de rekening later, in een betere tijd, zou kunnen worden voldaan. Een menselijk gebaar dat Frans altijd is bijgebleven.