Het appartementencomplex van Isabelle ligt in een gezellig buurtje in Delft-Zuid. ,,Er hangt hier een goede buurtsfeer en ik pas wel eens op een van de kinderen uit de buurt”, vertelt Isabelle aan Indebuurt. Iets voor een ander doen, dat past helemaal bij haar. Ze staat voor een liefdevol leven, en vanuit dat idee kwam zij terecht bij Takecarebnb. De Syrische Ahmad zocht een woonplek in Delft. Hij was op zoek naar een plek bij een gezin, zodat hij van de kinderen snel en veel van de Nederlandse taal zou leren. Toen Isabelle dit bericht las wist ze dat dit was wat ze wilde: ,,Hoe mooi is dat, een vluchteling een plek kunnen geven in mijn huis.”

Takecarebnb bemiddelt tussen inburgeraars verblijvend in een AZC (asielzoekers met een verblijfsvergunning) en gastgezinnen. Zij zoeken een logeerplek voor een periode van maximaal drie maanden bij die gastgezinnen thuis. Ahmad kwam tijdens zijn verblijf in het AZC Hogeveen via de organisatie ‘Takecarebnb’ in contact met Isabelle.

Ahmad was doodnerveus voor hun eerste ontmoeting. Maar de match bleek succesvol, en middels een proeftijd is toen gekeken of het thuis goed zou gaan met de kinderen van Isabelle. Ook dat was een daverend succes: Isabelle’s kinderen zijn gek op Ahmad. Hij leert veel van hen. Ze praten alleen Nederlands tegen hem, een snellere leerschool is er niet. ,,De band tussen de kids en Ahmad wordt alleen maar sterker en hij heeft echt gevoel voor omgang met kinderen’’, vertelt Isabelle. ,,Ook helpt hij mee in het huishouden. We gaan samen boodschappen doen, hij gaat met de kinderen naar zwemles en brengt ze af en toe naar bed.”

Als hij niet met het huishouden bezig is, kijkt Ahmad graag voetbal. Maar Isabelle heeft geen tv. Daar hebben ze een oplossing voor gevonden: hij keek het WK voetbal gewoon op de iPad. ,,Natuurlijk is het een beetje aanpassen, zowel voor hem als voor ons, maar dat is juist leuk’’, vertelt Isabelle. ,,Onze eetgewoontes moest ik, maar vooral Ahmad, wel veranderen. Ik eet geen kip en hij is er gek op.” Isabelle koopt nu Arabisch brood voor Ahmad, aangezien zij glutenvrij eet. ,,In principe zet ik alles voor wat wij eten en voor Ahmad was dat in het begin allemaal nieuw. Hij leerde al snel: Dan kwam ik thuis na werk en dan had hij alle spullen gekocht in de supermarkt die ik altijd koop. Hij keek gewoon naar wat ik kocht en bracht dat mee naar huis.”

Ondanks dat het eten hem goed smaakt en hij langzaam went aan bepaalde gewoontes bij Isabella thuis, ging het Suikerfeest niet zoals Ahmad gewend was. Hij vierde het altijd met familie en in Nederland was dat nu toch echt anders: ,,Ik miste mijn familie, de rituelen en alles wat er bij zo’n periode komt kijken.”

Ahmad’s reis naar Nederland was natuurlijk geen makkelijke. Het begon met een gifgasaanval in Syrië, waarbij zijn longen behoorlijk zijn aangetast. ,,Ik heb maanden lang ernstige pijn gehad. In mijn thuisland konden ze niet veel voor me doen. Ze hebben er niet de juist medicijnen of de situatie is niet stabiel genoeg om te behandelen.” Dat is voor Ahmad de reden geweest om te vluchten naar Europa, om te kijken of ze hem hier konden helpen met zijn longproblemen.

Vanuit Syrië is Ahmad via Turkije, waar hij drie maanden verbleef, naar Griekenland gevlucht. Dat werd een reis waarbij hij tien uur heeft gelopen en twee dagen zonder eten en drinken zat, maar uiteindelijk Griekenland bereikte. Om vanuit Griekenland naar Nederland te komen heeft hij zijn paspoort moeten vervalsen. ,,Toen ik in Nederland aankwam, waren mijn kleren nat en had ik geen andere spullen bij me.”

Ahmad kwam terecht in het AZC in Hogeveen, maar vond het geen fijne plek. Hij voelde zich daar gevangen en iedereen bleef binnen. ,,Ik wilde bijna terug naar Turkije”, zegt hij. Totdat hij per toeval een vriend tegenkwam, die hem in contact bracht met Takecarebnb.

Inmiddels is hij alweer 6 maanden in Nederland, en woont hij nu sinds één maand bij Isabelle in huis. ,,Het gaat heel erg goed en het is heel gezellig”, vertelt Isabelle. Ahmad is echt een ‘member of the family’ geworden. Om in te burgeren in Nederland gaat Ahmad naar de bibliotheek voor het ‘Taalhuis’ om Nederlands te leren. ,,‘s Avonds schrijf ik woorden op, die ik de kinderen die dag heb horen zeggen”, zegt hij. Inmiddels kan Ahmad al wel wat Nederlands begrijpen, maar spreekt hij de taal uiteraard nog niet.

In Syrië volgde Ahmad een vijfjarige Universitaire opleiding: Mechanical Engineering. Hij had gehoopt hier in Delft aan de TU zijn studie te kunnen afronden. Maar zoals inmiddels elk mens weet, moet je als inburgeraar eerst inburgeren en een inburgeringsexamen doen en het NT2 (ofwel Nederlands als tweede taal) afronden. ,,Misschien moet hij zich laten omscholen’’, oppert Isabelle lachend, ,,Bijvoorbeeld leraar voor het basisonderwijs worden, of wiskunde gaan geven.”

Hier wordt vaak gedacht dat vluchtelingen slecht opgeleid zijn of het niet goed hadden in Syrië. Maar dat is een groot misverstand. ,,Ahmad komt uit een rijk gezin. Hij heeft een grote familie van 8 zussen en 1 broer’’, vertelt Isabelle. ,,Hij ging met een paar vrienden op duikvakantie op de Maladiven, woonde in een groot huis in de grote stad Aleppo en hadden een grote moestuin, waar ze hun eigen groenten en fruit teelden. Zijn familie woont door de oorlog nu overal verspreid over de wereld: Zijn ouders en broer wonen nog in Turkije en zijn zussen wonen in Syrië, Turkije en Saoedi-Arabië. Dat hij ze mist kunnen we wel aannemen, ook al laat hij daar eigenlijk weinig van los.”

Na drie maanden logeren bij Isabelle, is het afwachten of de beloofde woning voor Ahmad in Delft inderdaad beschikbaar is, of dat hij langer bij dit gastgezin blijft.