Deze 27 plekken (deelmobiliteitshubs) in west en in het centrum zijn specifiek bedoeld voor deelauto’s die door de gemeente worden aangewezen om op deze plekken te mogen staan. En er dus plaats is voor 54 deelauto’s en de gemeente geeft hier parkeervergunningen voor als dat nodig is. De publieke laadpalen zijn alleen voor mensen die niet kunnen opladen op eigen grond.

De laadpalen komen er niet allemaal in één keer. Verkeerswethouder Ufuk Kâhya gaf eerder bij de plannen voor de wijklaadpunten al aan dat hij de vraag naar palen voor wil zijn. Niet paal volgt auto, maar er voor zorgen dat de oplaadpunten er al staan voor er een aanvraag komt. Dat laatste duurt nu gemiddeld twintig weken. ,,Als we zien dat het gebruik toeneemt in een wijk, anticiperen we daarop door een laadlocatie dat al vastligt in het Wijkplan te realiseren.’’

Na een oproep om mee te denken en mee te kijken naar plekken in west en de binnenstad kwamen ongeveer 160 reacties binnen van bewoners en belanghebbenden. Die reacties gingen onder meer over de door de gemeente voorgestelde locaties, door bewoners voorgestelde alternatieven en de vraag om méér locaties.

De gemeente had voor nog eens twaalf wijken laadplannen willen maken. Aanvankelijk was het de bedoeling om dit wijk voor wijk te doen, maar er wordt nu gekozen voor één totaalplan. Volgens de wethouder heeft de wijkgerichte communicatie minder goed gewerkt. ,,Een brede aanpak heeft waarschijnlijk meer effect en en is minder kostbaar.’’