De stad van George van der Zande: ‘We zijn soms obsessief bezig met de historie’

George van der Zande (75) haalt al snel een dikke ordner met krantenknipsels uit zijn tas. “Ingezonden brieven in het Brabants Dagblad”, zegt hij. “Ik heb er meer dan honderd geschreven. Enerzijds omdat ik van schrijven hou. Ik heb er vroeger serieus over nagedacht om journalistiek te studeren. Mijn zoon Martijn is verslaggever bij de NOS, dat had ik ook mooi gevonden. Het triggert mij wat er in de wereld gebeurt en zeker ook in Den Bosch. Dus schreef ik in die brieven dat ik ergens toch even anders naar keek, want ik ben een betrokken Bosschenaar.”

Zijn mening over Bossche gebeurtenissen ventileert hij sinds een aantal jaar in een blog op internet en op social media, want ook op zijn 75ste zijn de scherpe randjes er nog niet af. “Ik vind dat we soms obsessief bezig zijn met het historische aspect van de stad. De historie ís ook belangrijk, maar we slaan soms door. Het mag wel wat innovatiever. Neem het nieuwe puthuis. Daar fiets ik bijna iedere dag langs, iedere keer denk ik weer: wat een gedrocht.”

Alle titels die de stad de laatste jaren probeert op te eisen noemt hij ‘aanmatigend’. “We hoeven toch niet overal ‘De stad van...’ te zijn? We noemen onszelf de cultuurstad van het zuiden, maar ik denk dat er meer steden cultureel goed bezig zijn. Laatst waren de stad van ICT. Waarom?”

Begrijp hem niet verkeerd: hij is dol op de stad. Hij is er trots op dat zijn geboortedag exact samenvalt met de bevrijding van Den Bosch, 75 jaar geleden op 27 oktober. “Ik heb twintig jaar in Rosmalen gewoond, maar de hang naar Den Bosch is altijd gebleven. In 1991 zijn we weer teruggekomen. Er hangt altijd een prettige sfeer, intiem en bourgondisch. Onze stad is een fijne huiskamer met eiken meubels waar je graag thuiskomt, de meubels mogen alleen wel wat moderner.”

Aan de andere kant woont hij heerlijk in zijn appartement uit 1938. “De originele parketvloer ligt er nog steeds in. Het kraakt, stiekem thuiskomen zit er niet in, haha! Het Bossche Broek is onze voortuin, ik loop iedere ochtend eerst even naar het raam om naar buiten te kijken.”

“De Verkadefabriek. Daar kom ik iedere week, het voelt als een tweede huiskamer. Het Museumkwartier is dat ook. Ik had mijn bedenkingen, twee musea zo dichtbij elkaar, maar het is echt geslaagd. En Theaterfestival Boulevard blijft een geweldig evenement. Ik heb nou eenmaal een cultuurhart.”