Zwerfvuil. Annemarie (74) gaat het op haar scootmobiel te lijf

Ze is die ene Wmo-adviseur van de gemeente nog steeds erg dankbaar. Bij haar kwam Annemarie van Echtelt namelijk een klein jaar geleden met de vraag of ze vanwege haar toenemende reumaklachten thuishulp kon krijgen. ,,Vroeg die mevrouw: wilt u te zijner tijd ook een scootmobiel? Ja? Maar dan moet wel bij een andere collega zijn'. Oké dacht ik, dan weet ik dat. Belt er een week later een meneer bij mij aan die zegt: ‘Mevrouw Van Echtelt wilt u even naar buiten komen?’  Ik naar buiten, laadt die man ineens een scootmobiel uit. Ik zei dat ik daar helemaal nog niet aan toe was. Oké zei die man, ik weet het goed gemaakt. Ik laat hem één week staan en als je er dan nog zo over denkt, neem ik de scootmobiel weer mee.” 

Wat is Annemarie van Echtelt nu blij dat ze negen maanden geleden de scootmobiel niet heeft ingeleverd. Sinds die tijd namelijk tuft ze als het kan elke dag - ‘alleen bij regen blijf ik thuis’- op haar voertuig door Den Bosch en omgeving. Natuurliefhebber als ze is, gaat ze vooral op zoek naar mooie plekjes. Maar ze gaat nooit zonder plastic zakken en grijpstok. Want al het zwerfvuil dat ze onderweg tegenkomt wordt prooi van haar grijper. Zakken vol vult ze zo wekelijks. ,,Ik denk eerder vijftien dan tien stuks", rekent ze voor.

,,Ik ben altijd een natuurliefhebber geweest”, zegt Annemarie vanuit haar huiskamer met zicht op de Maas. Met haar man kwam ze in 2006 in Den Bosch wonen. Bij die Maas is het ook begonnen. ,,Onze kleinkinderen wilden altijd naar de zee, zoals ze de Maas noemen. We namen dan ook altijd een knijper mee. Wat een troep we daar vonden. En het is de laatste jaren alleen maar erger geworden, tenhemelschreiend.” Alle prullenbakken en maatregelen van gemeente en Natuurmonumenten ten spijt. 

Sinds haar man is overleden en Annemarie over een scootmobiel beschikt, rijdt ze als een vrouwelijke Don Quichot door stad en ommelanden. Vechten tegen windmolen? Nee zo ervaart ze het niet. Ze hoopt juist dat het anderen aanzet om ook  iets te doen. In ieder geval hoeft ze haar eigen kinderen en kleinkinderen er niet meer op te wijzen. Als die in Den Bosch zijn helpen ze allemaal mee. 

Op sommige plekken komt ze wel drie keer in de week, zoals het fietspad naast de Vlijmenseweg, tussen Den Bosch en Vlijmen. En op bedrijventerrein Maaspoort is het ook altijd raak. En passant probeert ze anderen bewustzijn bij te brengen.  ,,Ik kocht laatst een portie friet en kipnuggets bij de McDrive. Zaten er maar liefst zeven servetjes bij, zeven! Heb ik de volgende dag wel even de verantwoordelijke gevraagd waarom dat nou nodig is. Gaat hij het toch nog eens bespreken met zijn medewerkers., Meegenomen.”

Waar ze zelf heen moest met haar zakken zwerfvuil, was nog wel even een ding. Bij de Afvalstoffendienst aan Treurenburg wilden ze het niet aannemen:  niet gesorteerd. En ook de Weenergroep wist er geen raad mee. Maar nu kan ze haar afvalzakken bij een aantal vaste prullenbakken zetten waar ze door de gemeente worden meegenomen.