Aardrijkskunde docent Gerard Wijers was de vuurspuwende docent

Gerard groeide op aan de verkeerde kant van de Haagse Atjehstraat. Dat was de arme kant met de kleine huizen waar vaak grote gezinnen woonden. Gerard was veel op straat te vinden. Of in de duinen. Z’n moeder, die graag juf had willen worden, wist alles van de natuur en nam haar kinderen vaak mee op lange tochten door de duinen. Er werden tenten genaaid om te kamperen en hoewel het objectief gezien een arme jeugd was, voelde Gerard zich de koning te rijk.

Hij kon geweldig leren en had de punten, en de hersens, om net als z’n oudere broer naar het gymnasium te gaan. Het Aloysius college was echter geen plek voor de zoon van een eenvoudige kleermaker, was zijn oudere broer al eerder duidelijk gemaakt . Daarom ging Gerard naar de mulo. Omdat hij twee klassen oversloeg en het vervolgens op de Bisschoppelijke Kweekschool aan de Paramaribostraat ook voorspoedig ging, was Gerard al op z’n 18e bevoegd om voor de klas te gaan staan. Gelukkig moest hij eerst nog in dienst. Hij kwam in een peloton met door de wol geverfde zeelui terecht. Dienstplichtigen die al wat van de wereld hadden gezien en Gerard op sleeptouw namen. Ze hielden hem uit de wind toen hij moest studeren voor z’n hoofdakte. Met een leerboek op schoot zat hij in een schuttersputje.