Adieu Parkpop, je was gewoon te goed voor deze wereld

De eerste acht jaar was ik betrokken bij de organisatie, vanuit het Haags Popcentrum. Ik heb er van alles gedaan, als halfbetaalde vrijwilliger. Bij de eerste twee edities (1981 en 1982) heb ik samen met bouwvakkers het podium in mekaar getimmerd. Levensgevaarlijk werk, op zo’n golfijzeren dak, in de bloedhitte. Dat kon toen nog gewoon: de Arbeidsinspectie zat op de camping.

In de jaren erna heb ik van alles gedaan, backstage security, of artiesten ontvangen en naar het podium begeleiden. Weer later deed ik van menig editie verslag via Radio en TV West. ’t Is maar om te zeggen: dit gedwongen vertrek doet mij wel iets, en met mij honderdduizenden anderen.

Juist omdát het in het Zuiderpark was maakte Parkpop indruk. Het grootste gratis popfestival van Europa! En nu? Met een kutsmoes (omwonenden die klagen) wordt ons unieke festival versleept naar het Malieveld, dat door de gemeente is bestempeld tot evenementenlocatie en daartoe rigoureus wordt verbouwd. D’r zal ieder weekend wel een bak herrie te horen zijn - en daar zijn geen omwonenden? Kom op.