Concert Rondé mondt uit in ritueel afscheid van twee jaar corona-ellende

Natuurlijk had de Utrechtse groep rond frontvrouw Rikki Borgelt de hit Hard to say goodbye, een van de meest gedraaide nummers op de radio de afgelopen maanden, voor het laatst bewaard. Want het was ook moeilijk om gedag te zeggen, zei de zangeres.

Maar tijdens het slotapplaus stond op haar gezicht een glimlach zo breed als haar mond kon gaan. Gitarist Armel Paap schudde zijn hoofd van ongeloof. De bandleden vielen elkaar in de armen. Het gaf niet dat ze moesten wennen en wat slordig hadden gespeeld. Genot en dankbaarheid fonkelden in hun ogen. Als lotgenoten die het twee jaar zonder een eerste levensbehoefte hadden moeten stellen.

Ze waren niet de enigen. In de zaal leken 2020 en 2021 aanvankelijk niet te zijn gebeurd. Zelfs de fans die met het ov kwamen, hadden geen mondkapje meer nodig. De telefoons kwamen alleen tevoorschijn om kaartjes te scannen, de CoronaCheck-app werd voorbij gescrold. Eens in de vijf minuten bedacht je ineens hoe dichtbij de persoon voor je eigenlijk stond. Je kon de omstanders ruiken en dat was oké.

Maar toen ging de zaalmuziek aan na het vertrek van Rondé. Don’t stop me now van Queen, toepasselijker kon niet. Anders dan bij veel concerten verliet vrijwel geen sterveling de zaal. Iedereen bleef, iedereen danste en vooral: iedereen lachte. Het was zingen tegen het virus, alsof de ketens af gingen en de vrijheid een extra laag kreeg. Stayin’ alive van de Bee Gees, erna op de playlist, was vast ook niet toevallig gekozen.

Geniet van elkaar en van livemuziek, had Rikki de fans meegegeven. Ze bedankte hen twee keer voor het komen. Een groot deel van het publiek was nog nooit eerder in het Paard geweest, bleek toen ze vroeg vingers op te steken. Bijna iedereen beloofde terug te komen. Daarom waren er geen tranen, maar alleen die glimlach bij Hard to say goodbye. Dit was geen vaarwel, maar tot snel.