De huizenmarkt is op hol geslagen: 'Niet eerlijk! Het is bijna beschamend'

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben een nogal bevoorrecht mens. Als import- Hagenaar woon ik een heerlijk huis in een heerlijke wijk. Ik heb een plek gevonden waar ik nooit meer weg wil.

Het helpt wel dat ik er woon voor een habbekrats. Pakweg zeventien jaar na aankoop blijkt mijn benedenwoning met dubbele uitbouw in het Regentessekwartier helemaal niet zo duur als ik destijds dacht. Sterker nog: dankzij een beetje aflossing en de ongekend lage rentestand van de laatste jaren is mijn tweeverdienersgezin maandelijks een luttele 400 euro kwijt aan wonen.

Nee, dan collega Christy die sinds twee jaar een paar huizen van mij vandaan woont. In haar eentje huurt onze 26-jarige online-redactrice een halve etage (met balkon) en daarvoor telt ze maandelijks honderden euro's méér neer dan ik voor de hele benedenverdieping, de uitbouw en de tuin.

Dat is nogal oneerlijk, ja. Een beetje beschamend ook. Zozeer zelfs dat ik na redactieborrels met minder gunstig behuisde collega's vaker dan gemiddeld de rekening oppik. Als een middeleeuwse katholiek die een aflaat koopt om van zijn zonden af te komen.