Willem van Vliet, eigenaar van en spil in de viswinkel die in één moeite door ook dienstdoet als officieus buurthuis, loopt met zijn 64 jaar lang genoeg mee om altijd een slag om de arm te houden als zich weer eens een veelbelovende nieuwkomer in de politiek aandient.

,,Toen ik nog met een haringkar rondreed, was het duidelijk: de mensen die naar de kerk gingen stemden hier op de SGP, mensen die werkten stemden PvdA. En de mensen met geld zaten bij de VVD. Maar toen kwam ineens Pim Fortuyn. Die man was hier mateloos populair. Hij bemoeide zich met de dingen waar we mee zaten - het hele ‘moslimgebeuren’. Hij begon ermee om ons daarvoor te waarschuwen. Dat hij zelf gek was op jonge Marokkaantjes, daar konden we wel om lachen. Dat is humor. Je hoort mij niet zeggen dat ze eruit moeten hoor, maar ze moeten zich wel aanpassen.’’

Aanpassen. Het is een belangrijk thema hier aan het tafeltje voor het raam, met uitzicht op het Tesselseplein in Duindorp. Wie dat niet wil of wie in elk geval de schijn tegen heeft, heeft het in dit deel van Scheveningen moeilijk. Zoals de argeloze vluchteling die een paar straten verderop werd gehuisvest. Vraag dat maar aan Koos, een gepensioneerde klant die niet met zijn achternaam in de krant ‘hoeft’. Want daar schiet hij niks mee op. Die vluchteling dus heeft het volgens hem geen twee dagen uitgehouden: ,,Alles ging het raam uit. Tot zijn matras aan toe. Want het is nu al moeilijk genoeg voor onze eigen kinderen om hier te kunnen blijven wonen. Dit is nog een normaal stukje Nederland en dat willen we gewoon graag zo houden.’’

Vandaar dus dat na Fortuyn al snel Geert Wilders op handen werd gedragen. Nadat voor hem de Politieke Partij Scheveningen (PPS) even het voordeel van de twijfel had gekregen. ,,Maar weet je wat het is’’, zegt Van Vliet als hij met een rondje koffie komt aanzetten, ,,Die gasten zag je alleen in campagnetijd. Dat geldt ook voor Wilders. Vier jaar geleden kwam hij langs om onze stemmen te vragen, daarna hebben we Geert nooit meer gezien. Ik dacht serieus: dat belooft nog wat. Maar die PVV’ers hebben alleen maar met elkaar gevochten. Echt, het is een verloren stem geweest.’’

Dus krijgt nu Groep de Mos een kans. Wat heet: met acht zetels werd de beweging rond Richard de Mos vorige week groter dan alle andere in Den Haag gevestigde partijen. Dat betekent tevens een kans voor politieke nieuwkomers zoals René Oudshoorn, Duindorper bovendien en op deze doordeweekse ochtend ook present aan de stamtafel bij de viswinkel.

Oudshoorn (62) werkte in een grijs verleden als vlieginstructeur en sindsdien hoofdzakelijk als nieuwsfotograaf, maar was toe aan een nieuwe uitdaging ,,Ik heb nooit de ambitie gehad om de politiek in te gaan, totdat ik Richard een keer tegenkwam. Hij sprak me meteen aan. Waarom? Omdat hij het nooit laat bij mooie woorden alleen. Hij houdt van aanpakken. Al moeten we ook weer geen wonderen verwachten hè. Richard won acht zetels. Op een totaal van 45. Er zijn minimaal vier partijen nodig om een coalitie te kunnen vormen...’’

Oudshoorn stemde naar eigen zeggen meestal VVD, ook weleens SP, maar gaf vier jaar geleden zijn stem aan De Mos. ,,Een jaar geleden zette hij een klasje op voor kandidaat-raadsleden. Daar heb ik me toen voor opgegeven. Wat me daar al snel opviel was dat Richard geen Wilders-light is. Hij kan soms behoorlijk rechts zijn, maar andere keren, op andere dossiers, ook best links. Bijvoorbeeld als het gaat om de ouderenzorg of kleine zelfstandigen die worden uitgeknepen.’’

Pas een paar weken voor de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart bekroop hem het gevoel dat De Mos wel eens heel groot zou kunnen worden. Zeker ook hier, in Scheveningen in het algemeen en in Duindorp in het bijzonder. ,,Toen we in de buurt aan het flyeren waren, kregen we veel reacties van: ‘ik hoef die folder niet, ik stem toch wel op jullie’. In onze groene windjacks met gele sjaals reden automobilisten toeterend voorbij. Dan keken we elkaar aan en dachten we allemaal hetzelfde: dit gaat helemaal goedkomen.’’

Natuurlijk was het in een sterk verdeelde stad als Den Haag niet altijd en overal een feestje tijdens het flyeren. Oudshoorn vertelt over die keer dat ze het waagden om in het sjieke Statenkwartier kiezers voor Groep de Mos te winnen: ,,Daar zijn D66 en de VVD groot. Nu ook Groen-Links trouwens. Niemand maar dan ook niemand wilde onze flyers aanpakken. Mensen keken ons echt aan alsof we vies waren, alsof we melaats waren. Ja, ja, hemelsbreed 500 meter hiervandaan is het weer een totaal andere wereld.’’

Van Vliet schenkt de kopjes nog eens vol. Wat nou, luidt de vraag, als hij zich opnieuw vergist? Wat als ook Richard de Mos eenmaal op het pluche geen oog en oor heeft voor wensen van de Duindorpers? Van Vliet wil er niet aan: ,,Vorig jaar zou betaald parkeren hier worden ingevoerd vanaf één uur ‘s middags. Daar zijn we dus voor gaan liggen. Met onmiddellijke steun van De Mos. Als lokale partij is hij meer betrokken dan al die anderen. Het zit gewoon in het DNA van Richard om de wijken in te gaan. Hij is er voor ons. Dat is het verschil.’’