Een leven bepaald door sterke vrouwen

Leila Prnjavorac wandelt als 9-jarig meisje vanaf haar Bosnische geboortestadje Doboj met moeder Faketa kilometers over het platteland. Kletsend en lachend komen ze tegen het einde van de middag aan bij vrienden, die een knipbeurt krijgen van kapster Faketa. Omdat het gaat schemeren vraagt de gastvrouw of ze willen blijven slapen, maar Faketa neemt haar dochter toch liever mee naar huis. Het is het belangrijkste besluit uit haar leven, zo blijkt achteraf. Die nacht worden de Bosnische vrienden afgeslacht door Serviërs en aan hun eigen gevel opgehangen.

,,Mijn moeder vertelde het mij eerlijk de volgende dag. Kalm, zonder angst'', herinnert Prnjavorac (nu 34) zich. ,,Dankzij haar was ik nooit bang in de oorlog, en ook daarna niet. Ze maakte mij door haar manier van praten juist krachtig.''

Vandaag, op 8 maart, denkt Prnjavorac nog eens extra terug aan haar bijzondere moeder. Op de dag dat in Nederland Vrouwendag wordt gevierd, zetten Bosniërs alle moeders in het zonnetje. ,,Het is jammer dat het leven van mijn moeder nooit meer positief is geworden. Ze overleed toen ik 16 was, kort nadat we een verblijfsvergunning kregen in Nederland.''

Faketa maakte niet meer mee dat haar 'kleine Leila' in Den Haag met lof de opleiding communicatie voltooide, dochtertje India (nu 8) kreeg met haar vriend Rudo én een succesvolle carrière opbouwde als radiopresentator en later als dagvoorzitter. Prnjavorac leidt geregeld maatschappelijke debatten in de Haagse regio voor de gemeente, maatschappelijke organisaties en op scholen. Na haar eerste optreden, tien jaar geleden, werd ze meteen al vergeleken met Oprah Winfrey.

Onafhankelijk
,,Helaas kan mijn moeder niet zien wie ik dankzij haar ben geworden. Ze leerde me altijd om sterk en onafhankelijk te zijn'', vertelt de Haagse aan de keukentafel van haar eengezinswoning in Houtwijk. ,,Ze behandelde mijn broertje en mij hetzelfde. Dat was, zeker in die tijd, helemaal niet vanzelfsprekend in Bosnië. Ik kreeg geregeld de vraag waarom ik later wilde studeren. 'Je gaat later toch trouwen?', was het idee. Mijn moeder stond daar heel anders in. Zelf had ze ook een kapperszaak, werkte fulltime én was een goede moeder. Dat kan prima samen.''