De kortste weg van de Noordzee naar Berlijn loopt door Scheveningen, dachten de Duitsers die, uit vrees voor een invasie in de Tweede Wereldoorlog onze regio tjokvol met verdedigingswerken bouwden. Er kwamen een paar duizend bunkers, tankgrachten, tankmuren en drakentanden in ‘ons’ gedeelte van de Atlantikwall die van Noorwegen tot de Frans-Spaanse grens loopt.

Die bunkers werkten als een magneet op Hagenaar René van Poelgeest (56), die als kleine jongen al met een schep in de Westduinen liep, daar waar nu de Schotse Hooglanders grazen, om op bunkerjacht te gaan. ,,Het is donker. Het is spannend. Wat wil je als jongen uit de Schilderswijk nog meer’’, zegt Van Poelgeest die het betonnenritis-virus (zoals de liefde voor bunkers ook wel wordt genoemd) nooit kwijtraakte en zelfs overbracht op zijn zoon Stefano (25).