Haagse vluchteling oogst bewondering met zijn wil om Nederlands te leren

'Het kussen', 'de deken' en 'zelden', het zijn de eerste drie woordjes waar de 28-jarige Syriër Hasan Fakhane zeven maanden geleden mee begon. Naast de grote, gekleurde Nederlandse letters, staat in het klein de Arabische vertaling van de woorden.

In het asielzoekerscentrum (azc) van Winterswijk schreef Fakhane zijn eerste woorden op. Die heeft hij intussen meeverhuisd naar de wijk Ypenburg in Den Haag. Daar hangt nagenoeg zijn hele kamer vol met maar liefst 2.000 woorden en zinnen. Zo probeert Fakhane zich de Nederlandse taal eigen te maken. Op zijn koelkast hangt van alles wat te maken heeft met eten. 'De worstjes', 'het spek', 'de eetlust', 'kruiden en specerijen', alleen bij 'de tarwbloe' ontbreken de letters 'e' en 'm'.

Veel van zijn woorden haalt hij naar eigen zeggen van YouTube. ,,Daar leer ik woorden, van het Arabisch naar het Nederlands.'' Op zijn iPhone laat hij zien hoe een Irakees in een filmpje bijvoorbeeld één voor één alle kleuren in het Nederlands opnoemt, terwijl de woorden in beeld verschijnen in het Nederlands met de Arabische vertaling erbij. Die woordjes prijken vervolgens op alle beplakbare delen van zijn kamer. Deuren, muren, kasten, de koelkast en ook zijn bijzettafeltje moest er drie dagen geleden aan geloven. Misschien volgt het plafond, alleen dat plakt zo lastig.

De woorden en zinnen maakt hij in drie stappen. Met een balpen schrijft hij ze voor. Daar gaat hij overheen met een permanent marker en dan maakt hij ze extra kleurig door er een lijn omheen te trekken met een felgekleurde highlighter. Zijn laatste woordjes hebben te maken met het weer: 'het regent', 'het sneeuwt', 'het vriest' en 'het dondert'.

Anderhalf jaar geleden vluchtte Fakhane uit Damascus naar Nederland . Hij was daar naar eigen zeggen 'altijd bang' voor de politie. Met handen en voeten legt hij uit waarom hij is gevlucht. Hij loopt naar zijn deur, doet voor hoe die wordt ingetrapt. ,,De politie kon altijd binnenkomen, 's ochtends, 's nachts.' Hij loopt naar zijn bed en pakt zijn kussen. ,,Ook als je aan het slapen was.''

Acht jaar werkte hij als bloemist in de Syrische hoofdstad. ,,Toen droomde ik al van Nederland. Alle mooie bloemen komen hier vandaan.'' Fakhane begint een opsomming: ,,De orchidee, tulp, rozen, gerbera, chrysanten en de anthurium, lelies, de witte casablanca, die ruikt lekker, maar is wel duur.'' Het liefst zou hij ook in Nederland aan de slag gaan met zijn groene vingers. ,,Huizen, hotels, trouwerijen, maar wel snijbloemen, geen planten in de aarde. En daarvoor moet ik eerst Nederlands leren.''

De manier waarop hij daar nu mee bezig is, dwingt respect af bij wijkagent Eric de Jongh van de belendende wijk Singels. Tijdens zijn dienst kwam hij in het Haagse Ypenburg langs wegens geluidsoverlast van andere bewoners uit het pand. De Jongh stuurde foto's van de kleurrijk beschreven muren de wereld in via Twitter. ,,Respect. De man is heel hard aan het leren om het Nederlands onder de knie te krijgen.''

De agent kreeg honderden hartverwarmende reacties op zijn bericht. 'Hij heeft mijn respect blij met dit goede nieuws bedankt!', 'Geweldig! Petje af voor deze man!' en 'Wat GOED! Mooi met kleur gewerkt. En een prachtig handschrift heeft die man! Die komt er wel!'

Fakhane vindt het leuk dat er zoveel belangstelling is voor zijn manier van leren. ,,Ik was geen prater, maar dat begint nu te komen. Ik moet nu perfect praten'', zegt hij kijkend naar de woordjes en zinnen in zijn kamer. Hij wijst naar zijn nog lege ringvinger. ,,Ik wil trouwen met de Nederlandse taal.''