In werkruimtes in Delft en Poeldijk liet de Haagse horeca-ondernemer Indiërs in 2015 zonder verblijfsvergunning ‘s nachts bananenchips, roti’s en bara’s bakken bij temperaturen van rond de veertig graden. 

Twee van hen werkten in een vieze ruimte achter een winkel in Delft. Een derde slachtoffer werkte in een aanbouw van een woning in Poeldijk, waarin ook nog hennep stond. De werknemers kregen weinig betaald. Té weinig vond het OM, en ook moesten ze volgens justitie te lang werken in te vieze ruimte’s met vloeren die onder het bakvet zaten.

De rechtbank vindt inderdaad dat de Hagenaar een groot aantal regels had overtreden op het gebied van onder andere arbeidsomstandigheden, minimumloon, hygiëne en illegaliteit van de medewerkers. Maar anders dan het OM meent de rechtbank dat die overtredingen niet zódanig ernstig waren dat er sprake was van uitbuitingspraktijken die zijn te vergelijken met dwangarbeid of slavernijtoestanden. 

En aan dat criterium moet worden voldaan voor een bewezenverklaring van de door het OM ten laste gelegde mensenhandel of uitbuiting. Zo hadden de werkenden in dit geval de vrijheid om weg te gaan en kregen ze toch nog zo’n 6,25 euro per uur, constateerde de rechtbank.

 Dat loon is driemaal hoger dan de slachtoffers doorgaans kregen in andere zaken waarin de rechters wél oordeelden dat er sprake was uitbuiting. Al met al konden zowel de situatie’s in Delft als in Poeldijk niet als uitbuiting worden gekwalificeerd en moest daarom vrijspraak volgen, aldus de rechtbank. Verdachte’s advocaat had ook vrijspraak bepleit.

Elke ochtend het nieuws uit Den Haag in je mailbox? Schrijf je in voor de nieuwsbrief!