Ze ziet er best patent uit voor iemand die in haar hoofd twee jaar met een seriemoordenares is opgetrokken. In een café aan de Haagse Kepplerstraat, vlak bij de woning die ze met man en kinderen deelt en bij het huis waar mevrouw Breek ooit woonde, knikt Kim Heijdenrijk opgelucht. Ze zegt wat ze later nog eens zal herhalen: ,,Ik ben zó blij dat ik nu van haar af ben.’’

Na afloop van haar vorige en eerste boek Op zoek naar George was dat wel anders. Bij het ontrafelen van het levensverhaal van een weesjongen die in de loop van de 20ste eeuw amper meeprofiteert van de opkomende welvaartsstaat, was ze steeds meer gaan meeleven met haar hoofdpersoon. ,,Ik ging echt van George houden. Zijn foto hangt nog steeds boven de keukentafel. Maar Johanna Maria Breek… Zij leeft ook niet in ons gezin. Voor mijn dochter van 9 is zij alleen ‘die enge vrouw’, meer niet.’’