Kleuren buiten de lijntjes

De vraag was: waar gaan we het gesprek voeren? Logisch zou zijn bij Sonja Keizers. Zij heeft immers aan de Volendamlaan in Den Haag een apotheek onder de naam Pillen en Praten. Maar het wordt toch Transvaal Apotheek, meer centraal in de stad gelegen, in de Kempstraat. Want dat is, bij echtgenoot Paul Lebbink, de meest fotogenieke locatie.

Allebei waren ze op een positieve manier in het nieuws het afgelopen jaar. Keizers omdat ze van haar snel uitdijende patiëntenkring met een dikke 9 hoger werd gewaardeerd dan enige andere apotheek in de regio. En Lebbink toen hij onlangs op eigen houtje besloot een volgens hem nodeloos duur medicijn tegen taaislijmziekte zelf in zijn zaak te bereiden; een actie waarmee hij de nodige heilige huisjes in pillenland omver schopte.

Om met dat laatste te beginnen: Lebbink kwam tot zijn verzetsdaad uit irritatie over een farmaceutische industrie die woekerwinsten maakt over de ruggen van patiënten en belastingbetalers. Voormalig zorgminister Edith Schippers vergeleek die mentaliteit al eens met die van kidnappers (die ervan uitgaan dat hun gegijzelde best een miljoen euro waard mag zijn voor wie hem of haar levend wil terugzien).

,,Ik begrijp de minister wel. Het einde is zoek als je prijzen moet betalen die in geen enkele verhouding meer staan tot de gemaakte ontwikkelingskosten. Maar intussen is het mijn opdracht om zieke mensen beter te maken. En dan knaagt het dat veelbelovende medicijnen wel beschikbaar zijn, maar niet bereikbaar.''